Mir ile Biten Kelimeler



MİR ile biten 14 kelime bulunuyor. Sonu MİR olan kelime listesi ve kelime anlamları.

Ayrıca, "Mir kelimesinin anlamı nedir? Mir ile başlayan kelimeler. İçinde mir olan kelimeler." içeriklerine bakabilirsiniz.

8 Harfli Kelimeler

GAZİEMİR16

7 Harfli Kelimeler

İĞDEMİR17, AYDEMİR12, MEZAMİR12, BELEMİR10

6 Harfli Kelimeler

MÜSMİR11, KAŞMİR10

5 Harfli Kelimeler

İZMİR9, ZAMİR9, DEMİR8, TAMİR6

4 Harfli Kelimeler

AMİR5, EMİR5

3 Harfli Kelimeler

MİR4


MİR (Kelime Kökeni: Farsça mīr)


[isim] [eskimiş]
  • Baş, kumandan, amir

Ata Sözleri ve Deyimler

  • mirim

Birleşik Kelimeler: miralay, mirliva


AMİR (Kelime Kökeni: Arapça āmir)


[isim]
  • Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse, mir

    Akıl öğrettiğim herif şimdi bana amir oldu. - Burhan Felek

[sıfat]
  • Buyuran, buyurucu
[ticaret]
  • Satıcı veya ihracatçının gönderdiği malların bedelini almak üzere gerekli belgeleri göstererek bankaya başvuran kimse

Birleşik Kelimeler: amir hüküm, amiriita, emniyet amiri, idare amiri, ita amiri, kabin amiri, mülki idare amiri, saha amiri


EMİR (Kelime Kökeni: Arapça emr)


[isim]
  • Buyruk, komut, talimat, ferman
[bitki bilimi]
  • Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm

Ata Sözleri ve Deyimler

  • emir almak
  • emir altına almak
  • emir vermek
  • emrine girmek
  • emrine vermek

Birleşik Kelimeler: emir cümlesi, emir eri, emir kipi, emir kulu, emir komuta zinciri, emirname, emir subayı, emretmek, emreylemek, emrihak, emrivaki, emre muharrer senet, yazılı emir, evvelemirde, arama emri, ita emri, ödeme emri, ölüm emri, tediye emri, verile emri

[isim]
  • Araplarda ve bazı Müslüman ülkelerde bir kavim, şehir veya ülkenin başı

TAMİR (Kelime Kökeni: Arapça taʿmīr)


[isim]
  • Onarma, onarım
[mecaz]
  • Yapılan bir yanlışı, kusuru düzeltmeye çalışma

    Mademki bir münasebetsizlik etmişsin, bunu tamire imkân yok muydu? - Reşat Nuri Güntekin

Ata Sözleri ve Deyimler

  • tamir etmek
  • tamire vermek
  • tamir görmek

Birleşik Kelimeler: tamirhane, tamir takımı


DEMİR


[isim] [kimya]
  • Atom numarası 26, atom ağırlığı 55,847, yoğunluğu 7,8 olan, 1510 °C'de eriyen, mavimtırak esmer renkte, özellikle çelik, döküm ve alaşımlar durumunda sanayide kullanılmaya en elverişli element (simgesi Fe)
[sıfat]
  • Bu elementten yapılmış

    Hemşiresiyle rıhtımın kenarındaki demir kanepeye oturdular. - Peyami Safa

[sıfat] [mecaz]
  • Güçlü, kuvvetli, sert

    O kadar çabuk uyanmıştı ki kalbinin demir bir elle sıkıldığını duydu. - Sait Faik Abasıyanık

[denizcilik]
  • Çıpa

Ata Sözleri ve Deyimler

  • demir almak
  • demir atmak
  • demire vurmak
  • demir gibi
  • demir ıslanmaz, deli uslanmaz
  • demir nemden, insan gamdan çürür
  • demir taramak
  • demir tavında dövülür
  • demir üzerinde

Birleşik Kelimeler: demir ağacı, demirbaş, demir bilek, demir boku, demir dikeni, demir hat, demirhindi, demirkapan, demir kapı, Demirkazık, demir kırı, demir leblebi, demir oksit, demir para, demir pası, Demirperde, demir perde, demir rengi, demir resmi, demir sülfat, demir yeri, demir yolcu, demir yolu, demir yumruk, ak demir, aydemir, çekme demir, çifte demir, çubuk demir, delikli demir, dişi demir, dökme demir, erkek demir, hasır demir, iğdemir, kütük demir, nervürlü demir, buz demiri, gözdemiri, ızgara demiri, kol demiri, köşe demiri, kulak demiri, L demiri, özek demiri, saban demiri, topuk demiri


İZMİR


[isim]
  • Türkiye'nin Ege Bölgesi'nde yer alan illerinden biri

Birleşik Kelimeler: İzmir köftesi


ZAMİR (Kelime Kökeni: Arapça żamīr)


[isim] [dil bilgisi]
  • Kişi, dönüşlülük, gösterme, soru ve belirsizlik kavramları vererek varlıkların yerini tutan söz, adıl

    Onu ya insana verilen özel adla ya da adın yerini tutan bir zamirle gösterir. - Azra Erhat

Birleşik Kelimeler: belgisiz zamir, dönüşlü zamir, belirsizlik zamiri, gösterme zamiri, işaret zamiri, kişi zamiri, soru zamiri, şahıs zamiri

[isim] [eskimiş]
  • İçyüz

    Bu sözüyle zamirini dışa vurmuş oldu.


BELEMİR


[isim] [bitki bilimi]
  • Mavikantaron

KAŞMİR (Kelime Kökeni: Fransızca cachemire)


[isim]
  • İnce, sık bir tür yün
[sıfat]
  • Bu yünden yapılmış

    Kaşmir kazak.


MÜSMİR (Kelime Kökeni: Arapça mus̱mir)


[sıfat] [eskimiş]
  • Verimli

AYDEMİR


[isim]
  • Yüzü yay biçiminde bir keser türü

MEZAMİR (Kelime Kökeni: Arapça mezāmīr)


[isim] [eskimiş]
  • Düdükler

GAZİEMİR


[isim]
  • İzmir iline bağlı ilçelerden biri

İĞDEMİR


[isim] [halk ağzında]
  • Marangozlukta ağaç delmek için kullanılan çelik araç