[isim]

[halk ağzında]

• Belleme (II)

[isim]

• Bir halkın üzerinde yaşadığı, kültürünü oluşturduğu toprak parçası, vatan

  Türk yurduna Türkiye denir.

• Memleket

  Gerideki yurdunu on beş günden fazla boş bırakmak istemez. - Falih Rıfkı Atay

• Bakıma ve barınmaya muhtaç bir grup insanın oturduğu, yetiştirildiği veya bakıldığı kurum

  Güçsüzler yurdu.

• Göçebe Türklerin oturduğu çadır

• Öğrencilerin kaldığı, barındığı yer

  Öğrencilerin bir bölümü, ilk yılı yurtta geçirse bile ikinci yıldan başlayarak eve çıkmayı yeğler. - Ahmet Cemal

[mecaz]

• Diyar

  Bu köy pehlivanlar yurdudur.

[mecaz]

• Bir şeyin ilk veya çok yetiştirildiği yer, vatan

[halk ağzında]

• Yörüklerin yazın veya kışın oturdukları yer

[eskimiş]

• Sahip olunan arazi, emlak

Ata Sözleri ve Deyimler

• yurt edinmek (veya tutmak)

[isim]

• Yunanistan'da yaşayan veya Yunanistan halkından olan kimse, Yunanistanlı, palikarya

[isim]

[anatomi]

• Ağız ve burun boşluklarıyla gırtlak ve yemek borusu arasındaki boşluk

[isim]

[halk ağzında]

• Hamam

[isim]

• Konya iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

• Bir yere bağlamak veya çekerek götürmek için hayvanın başlığına veya tasmasına bağlanan ip

  Papaz beygirin yularını çekti. - Ömer Seyfettin

Ata Sözleri ve Deyimler

• yuları birinin elinde olmak
• yuları ele vermek (veya kaptırmak)
• yuları takmak
• yuları teslim etmek

[isim]

• Yumak işi

[isim]

• Yunmak işi

[isim]

• Yutmak işi

  Ne bulursam yutmaya mecbur kalıyordum, zayıflamış, sersemlemiş, neşesizleşmiştim. - Refik Halit Karay

[isim]

• Yuvarlak biçimde sarılmış iplik, yün vb. şey

  Yün yumağı.

[sıfat]

• Yuvarlak biçimde sarılmış olan

  Bir yumak yün.

[-i]

[halk ağzında]

• Yıkamak

  Evlerinin önü susam / Bir su bulsam yüzüm yusam - Halk türküsü

[nesnesiz]

[halk ağzında]

• Yıkanmak

  Kuyunun başında mevtam yunuyor / Düşmanlarım kıs kıs olmuş gülüyor - Halk türküsü

Ata Sözleri ve Deyimler

• yunmuş arınmış (veya yıkanmış)

[-i]

• Ağızda bulunan bir şeyi yutağa geçirmek

• Tam ve doğru söylememek

  Bazı heceleri yutuyor.

[mecaz]

• İnanmak, aldanmak, kanmak

  Bize numara yapma, yutacak enayi değiliz. - Sermet Muhtar Alus

[mecaz]

• Söylemek istediği bir sözü kendini tutarak söylememek

[mecaz]

• İyice, eksiksiz olarak öğrenmek

  Bazen üçer yüz sayfalık iki kitabı birden, yirmi dört saat zarfında hatmedip yuttuğu olurdu. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[mecaz]

• Işık, ses gücünü, parlaklığını azaltmak

  Duvarlar bütün ışıkları yutuyor, halkın üstüne bir toprak rengi dökülüyor. - Memduh Şevket Esendal

[teklifsiz konuşmada]

• Dayanıp sesini çıkarmamak, katlanmak

  Ben bu ağır sözleri yutmam.

[-i]

• Haksız olarak kendine mal etmek, zorbalıkla elinden almak

  Sakarya'nın doğusunda Türk Ordusu da kıvrılarak bu canavarın Ankara'yı yutmasına mâni olmaya çalışıyordu. - Halide Edip Adıvar

• Oyunda bir şey kazanmak

[isim]

• Bir şeyin üst bölümü, fevk, aşağı karşıtı

[mecaz]

• Yetkili kimse

  Emir yukarıdan gelince çaresiz kaldık.

[sıfat]

• Benzerleri arasında üstte bulunan

  Yukarı kat.

[sıfat]

[mecaz]

• Aşama, sınıf, makam bakımından ileride olan

  O bizden yukarı sınıftandı.

[zarf]

• Üst tarafa, üstteki kata, üste, yükseğe, yukarıya

  Yukarı, kocasının odasına çıktı. - Memduh Şevket Esendal

Ata Sözleri ve Deyimler

• yukarı tükürsem bıyık, aşağı tükürsem sakal

[isim]

[hayvan bilimi]

• Balinalardan, ılık ve sıcak denizlerde sürüler durumunda yaşayan, boyları 3 metreye kadar erişebilen, memeli deniz hayvanı (Delphinus)

  Vapurla yarış eden yunuslara güler. - Sait Faik Abasıyanık

[isim]

• Yutma işi