Burun ile Başlayan Kelimeler

BURUN ile başlayan 10 kelime bulunuyor. Başında BURUN olan kelimeler ve kelime anlamları.

Ayrıca, "Burun kelimesinin anlamı nedir? Burun ile biten kelimeler. İçinde burun olan kelimeler." içeriklerine bakabilirsiniz.

10 Harfli Kelimeler

BURUNDURUK18, BURUNSALIK16, BURUNLAMAK15

9 Harfli Kelimeler

BURUNDİLİ15, BURUNLAMA14

8 Harfli Kelimeler

BURUNLUK13, BURUNSAK13

7 Harfli Kelimeler

BURUNLU12, BURUNTU12

5 Harfli Kelimeler

BURUN9

BURUN

[isim] [anatomi]
  • Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı
[mecaz]
  • Kibir, büyüklenme

    Burnundan yanına varılmıyor.

[coğrafya]
  • Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü

Ata Sözleri ve Deyimler

  • burnu bile kanamamak
  • burnu büyümek
  • burnu çenesine değmek
  • burnu Kafdağı'na çıkmak (veya varmak)
  • burnu Kafdağı'nda (olmak)
  • burnu kırılmak
  • burnuna girmek
  • burnuna karıncalar dolmak
  • burnuna koymak
  • burnundan (fitil fitil) gelmek
  • burnundan ayrılmamak
  • burnundan düşen bin parça olmak
  • burnundan gelmek
  • burnundan getirmek
  • burnundan kıl aldırmamak
  • burnundan solumak
  • burnundan yakalamak
  • burnunda tütmek
  • burnunu çekmek
  • burnunu kırmak
  • burnunun dibine sokulmak
  • burnunun dikine (veya doğrusuna) gitmek
  • burnunun ucundan ötesini (veya ilerisini) görmemek
  • burnunun ucunu görmemek
  • burnunun yeli harman savurmak
  • burnunun yeli kırılmak
  • burnunu sıksan canı çıkacak
  • burnunu sokmak
  • burnunu sürtmek (veya burnu sürtülmek)
  • burnu sızlamak
  • burnu yere düşse almaz
  • burun bükmek
  • burun kıvırmak
  • burun şişirmek
  • burun yapmak

Birleşik Kelimeler: burun boşlukları, burun buruna, burun deliği, burun direği, burun kanadı, burun otu, burun perdesi, gagaburun, gaga burun, kababurun, karga burun, kepçeburun, kıl burun, pat burun, burnu büyük, burnu havada, danaburnu, itburnu, kargaburnu, kuşburnu, öküzburnu, canı burnunda, çiçeği burnunda, karnı burnunda, öfkesi burnunda

BURUNLU

[sıfat]
  • Herhangi bir biçimde burnu olan
[mecaz]
  • Kendini beğenmiş, kibirli

Birleşik Kelimeler: kanca burunlu, koç burunlu, susak burunlu

BURUNTU

[isim] [halk ağzında]
  • Buru, sancı, bağırsak bozukluğu

    Sus! Buruntu geçiriyorum, azıcık kıpırdansam falya. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

BURUNLUK

[isim] [halk ağzında]
  • Burunsak

BURUNSAK

[isim]
  • Hayvan yavrusunun anasından süt emmesini önlemek için burnuna geçirilen başlık, burunsalık, burunluk

BURUNLAMA

[isim]
  • Burunlamak işi

BURUNLAMAK

[-i]
  • Dışlamak

    Bana üvey evlat muamelesi yapıyorsun, beni burunluyorsun. - Orhan Kemal

BURUNDİLİ

[isim]
  • Burundi halkından veya bu halkın soyundan olan kimse

BURUNSALIK

[isim]
  • Burunsak

BURUNDURUK

[isim]
  • Hayvanları nallarken ısırmaması için dudaklarını kıstırmaya yarayan kıskaç, yavaşa