[sıfat]

• Bir, tek

[isim]

[denizcilik]

• Kayıkta dümeni kullanmak için dümenin baş tarafına takılan kol

[halk ağzında]

• İri, kocaman

[sıfat]

[eskimiş]

• Tek, eşsiz

[zarf]

• Birden, birdenbire, ansızın

  Sabunlu elleriyle kapıyı açıp da kâhya kadın, selam sabahtan evvel, yekten ona, Rabia'yı niçin öğleden sonra dersten alıkoyduğunu sorunca şaşırdı. - Halide Edip Adıvar

• Durup dururken

[isim]

[anatomi]

• Sidik torbasından başlayarak dışarıya kadar uzanan sidik yolunun son bölümü, üretra

[isim]

• Zarla oynanan oyunlarda zarlardan birinin üçlü, öbürünün birli gelmesi, üç bir

[isim]

[matematik]

• Toplam

  Etraftaki hurmalıkta oturan taşralı halkın yekûnu da dört, beş bin kişiyi bulur. - Falih Rıfkı Atay

Ata Sözleri ve Deyimler

• yekûn çekmek

[sıfat]

[eskimiş]

• Düz

• Bir, aynı düzeyde, eşit

[isim]

• Yekinmek işi

[isim]

• Cebire

[sıfat]

[eskimiş]

• Tekdüze

  Belki de dünyanın hayatı bizimkinden daha monoton, daha yeknesak ve bilhassa daha tekrarlıdır. - Şevket Rado

[nesnesiz]

[halk ağzında]

• Davranmak, olduğu yerden fırlamak, ayağa kalkmak, kalkmak için hareket etmek, kımıldamak

  Nihayet içlerinden biri yekindi, okumakta devam etti, ötekiler sustular. - Memduh Şevket Esendal

[mecaz]

• Gereğinden fazla gayret sarf etmek

[isim]

[müzik]

• Türk müziğinde bir usul

[isim]

• Yekinme işi

[sıfat]

• Bir parçadan oluşan, tek parça, bütün

  Pencerelerin karşı duvarı yerden tavana kadar yekpare aynayla örtülüydü. - Cahit Uçuk

[zarf]

• Tek parça olarak, bütün olarak

  Tarih, yekpare görülecek, topyekûn sevilecek yahut da nefret edilecek bir şey değildir. - Yahya Kemal Beyatlı