[isim]

[halk ağzında]

• Büyük sıçan

• Domalan

[isim]

• Bele dolayarak toka ile tutturulan, kumaş, deri veya metalden yapılan bel bağı

  Nihat elinde tuttuğu kemeri denize fırlatıp attı. - Peyami Safa

• Etek, pantolon vb. giysilerin bele gelen bölümü

• Emniyet kemeri

[sıfat]

• Tümsekli

  Kemer burun.

[anatomi]

• Kemiklerden oluşan yay biçimindeki yapı

  Kaş kemeri. Damak kemeri. Ayak kemeri.

[jeoloji]

• Katmanlı kayaçlarda bir kıvrımın kabarık tepe yeri, tekne karşıtı

[mimarlık]

• İki sütun veya ayağı birbirine üstten yarım çember, basık eğri, yonca yaprağı vb. biçimlerde bağlayan ve üzerine gelen duvar ağırlıklarını, iki yanındaki ayaklara bindiren tonoz bağlantı

  Büyük bir camiydi bu. Minareleri, kubbeleri, kemerleri ve parmaklıklı pencereleri filan hepsi tamamdı. - Oğuz Atay

[eskimiş]

• Özellikle yolculukta kullanılan, üzerinde altın, para yerleştirmeye yarar gözleri olan meşin kuşak

Ata Sözleri ve Deyimler

• kemer (veya kemerini) sıkmak
• kemeri dolu olmak

[isim]

• Antalya iline bağlı ilçelerden biri

• Burdur iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

[denizcilik]

• Gemi güvertesinin enine konmuş kirişlerinden her biri

[isim]

• Hayvanları yakalamak için kullanılan, ucu ilmikli, kaygan uzun ip

[eskimiş]

• İdam için kullanılan yağlı kayış

Ata Sözleri ve Deyimler

• kement atmak

[sıfat]

• Damak sesleriyle başlayan kelimeleri ve heceleri tekrarlayarak birdenbire söyleyen ve keserek konuşan, keke, kekeç

  Arabacı yirmi beş yaşlarında delişmen, dili biraz kekeme bir oğlan. - Memduh Şevket Esendal

[sıfat]

• Üzerinde kemeri olan veya kemer takılmış olan

  Kumardan aldığı ilk parayla siyah satenden arkası kemerli iki adet iç yelek yaptırdı. - Lâtife Tekin

• Kemer biçiminde olan

  Orhan'ın kemerli kapıdan içeriye koşa koşa girdiğini görmedi. - Tarık Buğra

[mecaz]

• Kavisli olan

  Kemerli burun.

[isim]

[bitki bilimi]

• Domalan

[isim]

• Bazı işçi ve satıcıların araç veya gereçlerini koymak için bellerine taktıkları, gözlere ayrılmış, bez, tahta, meşin veya metal bağ

[sıfat]

• Kemer yapmaya elverişli

  Kemerlik deri.

[isim]

• Kekeme olma durumu, kekelik, rekâket

  Kekemelik ve hatiplik bir araya gelemeyen iki düşmandır. - Nazım Hikmet

[isim]

• Kemerlemek işi

[isim]

[müzik]

• Yayla diz üzerinde çalınan, kemana benzer, üç teli olan küçük bir çalgı, kemançe

  Davul değişmiş, tef değişmiş, kemençe bambaşka bir çalgı olmuştu. - Tarık Buğra

[isim]

• Kementlemek işi

[-i]

• Ciltçilikte dikişten sonra kitabın sırtına yuvarlak bir biçim vermek

[-i]

• Kement geçirmek

[isim]

• Çekememek işi veya durumu