Vek ile Başlayan Kelimeler



VEK ile başlayan 9 kelime bulunuyor. Başında VEK olan kelimeler ve kelime anlamları.

Ayrıca, "Vek ile biten kelimeler. İçinde vek olan kelimeler." içeriklerine bakabilirsiniz.

12 Harfli Kelimeler

VEKİLHARÇLIK26

11 Harfli Kelimeler

VEKALETNAME18

10 Harfli Kelimeler

VEKSİLLOJİ27

9 Harfli Kelimeler

VEKİLHARÇ22, VEKALETEN15

8 Harfli Kelimeler

VEKİLLİK14

7 Harfli Kelimeler

VEKALET13

6 Harfli Kelimeler

VEKTÖR18

5 Harfli Kelimeler

VEKİL11


VEKİL (Kelime Kökeni: Arapça vekīl)


[isim]
  • Birinin, işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse
[eskimiş]
  • Bakan

    Hanın avlusundan sokağa vekil ve sefir otomobillerine taş çıkartacak bir lüks otomobil yürüdü. - Reşat Nuri Güntekin

Birleşik Kelimeler: vekilharç, vekil vükela, başvekil, başkan vekili, dava vekili, icra vekili, milletvekili


VEKÂLET (Kelime Kökeni: Arapça vekālet)


[isim]
  • Vekillik

    İtimat edilir, kanundan, hukuktan anlar birisine umumi bir vekâlet vereceğim. - Aka Gündüz

[eskimiş]
  • Bakanlık

    Her vekâlet ya iki odadır ya üç, her odada ya beş gaz sandığından masa vardır ya on. - Aka Gündüz

Ata Sözleri ve Deyimler

  • vekâlet etmek

Birleşik Kelimeler: vekâletname, vekâlet ücreti, başvekâlet


VEKİLLİK


[isim]
  • Vekil olma durumu, asalet karşıtı

Ata Sözleri ve Deyimler

  • vekillik etmek

Birleşik Kelimeler: başvekillik, dava vekilliği, milletvekilliği


VEKÂLETEN (Kelime Kökeni: Arapça vekāleten)


[zarf]
  • Vekil olarak, asaleten karşıtı

    Vekâleten atamak.

Birleşik Kelimeler: vekâleten atamak, vekâleten atanmak


VEKÂLETNAME (Kelime Kökeni: Arapça vekālet + Farsça nāme)


[isim] [hukuk]
  • Bir kimsenin vekil olduğunu bildiren, noterlik tarafından onaylanmış belge

Birleşik Kelimeler: umumi vekâletname


VEKTÖR (Kelime Kökeni: Fransızca vecteur)


[isim] [matematik]
  • Doğrultusu, yönü, uzunluğu belirli olan ve bir ok işaretiyle gösterilen doğru çizgi
[fizik]
  • Büyüklüğü ile yönü olan nicelik
[tıp]
  • Enfeksiyon etkenini bir konaktan diğerine aktaran genellikle eklem bacaklı, omurgalı veya omurgasız taşıyıcı canlı

VEKİLHARÇ (Kelime Kökeni: Arapça vekīl + ḫarc)


[isim] [eskimiş]
  • Kesedar

VEKİLHARÇLIK


[isim]
  • Vekilharç olma durumu