KANAVİÇE Harflerini İçeren 4 Harfli Kelimeler

KANAVİÇE harflerini içeren 4 harfli 35 kelime bulunuyor. 4 harfli KANAVİÇE kelime türetme listesi ve kelime anlamları.

EVİÇ13, VİNÇ13, AKVA10, ENVA10, EVİN10, KAVİ10, KİEV10, NEVA10, VENA10, VAKA10, VAKİ10, VANA10, ANAÇ7, AÇAN7, AKAÇ7, AKÇA7, AKÇE7, ÇİNE7, ÇEKİ7, ÇENK7, İNEÇ7, KAÇA7, KEÇİ7, ANKA4, AKNE4, ENİK4, EKİN4, İNEK4, İNAK4, İANE4, İKNA4, İKEN4, KANİ4, KANA4, KAİN4

ANKA (Kelime Kökeni: Arapça ʿanḳā)

[isim]
  • Masallarda adı geçen ve gerçekte var olmayan büyük bir kuş, Simurg, Zümrüdüanka

Birleşik Kelimeler: Zümrüdüanka

AKNE (Kelime Kökeni: Fransızca acné)

[isim] [tıp]
  • Yağ bezlerinin deri üzerinde oluşturduğu iltihaplı sivilce

ENİK

[isim]
  • Kedi, köpek vb. çok memeli hayvanların yavrusu

    Köyün mezbelesinde, köpek enikleriyle insan yavruları birbirine karışmış, oynaşıyorlar. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[argo]
  • Çocuk

    Evliyim ya, üç de enik var arkamda. - Necati Cumalı

EKİN

[isim]
  • Tahılın tarlaya atıldığı andan harman oluncaya kadar aldığı durum

    Yağmur, vaktinde ve yeterince yağmalı; ekinlere kına, pancarlara kurt düşmemeli. - Tarık Buğra

Birleşik Kelimeler: ekin biti, ekin iti, ekin kargası

İNEK

[isim]
  • Dişi sığır
[argo]
  • Çok çalışan öğrenci
[kaba konuşmada]
  • İbne
[sıfat] [mecaz]
  • Aptal, bön

Birleşik Kelimeler: inekhane, inek yağı, sağmal inek, denizineği, Macar ineği, süt ineği

İNAK

[isim] [felsefe]
  • Dogma

İANE (Kelime Kökeni: Arapça iʿāne)

[isim] [eskimiş]
  • Yardım

    Sen birkaç kuruş iane verirsen belki bir şey olur. - Memduh Şevket Esendal

İKNA (Kelime Kökeni: Arapça iḳnāʿ)

[isim]
  • Bir konuda birinin inanmasını sağlama, inandırma, kandırma

    Sinirleniyor, kendi kendimi ikna için daha ısrarla, daha fazla konuşuyordum. - Sait Faik Abasıyanık

Ata Sözleri ve Deyimler

  • ikna etmek
  • ikna olmak

KANİ (Kelime Kökeni: Arapça ḳāniʿ)

[sıfat] [eskimiş]
  • Kanmış, inanmış

    İyi ama Ali, Göksel'in kaybolduğuna kani değildi ki. - Nazım Hikmet

Ata Sözleri ve Deyimler

  • kani olmak

KANA (Kelime Kökeni: İtalyanca canna)

[isim] [denizcilik]
  • Geminin çektiği suyu göstermek için baş ve kıç bodoslamaları üzerine konulan işaretler

KÂİN (Kelime Kökeni: Arapça kāʾin)

[sıfat] [eskimiş]
  • Bulunan, olan

ANAÇ

[sıfat]
  • Şefkatli, anne gibi davranan
[isim]
  • Yavru yetiştirecek duruma gelmiş olan hayvan
[isim]
  • Yemiş verecek durumdaki ağaç

    Bir yıllanmış ağaca anaç derler, babaç demezler. - Burhan Felek

[mecaz]
  • Kurnaz
[mecaz]
  • Deneyimli, bilgili
[mecaz]
  • Başına buyruk

AÇAN

[isim] [anatomi]
  • Oynak kemiklerin arasındaki açıları genişletmeye yarayan kasların genel adı, büken karşıtı

AKAÇ

[isim]
  • Bir yerde birikip kalan sıvıları, bir işlem sonunda geriye kalan artıkları, gereksiz nesneleri dışarıya akıtmak için kullanılan boru vb. araç

AKÇA

[sıfat]
  • Oldukça beyaz

    Akça kızlar sökün etti yurdundan / Koç yiğitler deli oldu derdinden - Halk türküsü

Birleşik Kelimeler: akçaağaç, akça armudu, akçakavak, akçakesme, akça pakça, akça yel

[isim]
  • Akçe