İçinde Ecc Bulunan Kelimeler



İçinde ECC olan 17 kelime bulunuyor. İçerisinde ECC geçen kelimeler ve kelime anlamları.

13 Harfli Kelimeler

HÜSNÜTEVECCÜH40

12 Harfli Kelimeler

MÜTEVECCİHEN31, MÜNECCİMBAŞI28

11 Harfli Kelimeler

MÜNECCİMLİK21

10 Harfli Kelimeler

MÜTEVECCİH29

9 Harfli Kelimeler

SECCADECİ21, DECCALLIK18

8 Harfli Kelimeler

TEVECCÜH26, MÜRECCAH21, MÜSECCEL18, MÜNECCİM18, MECCANEN15

7 Harfli Kelimeler

ECCEL16, SECCADE16, MECCANİ14

6 Harfli Kelimeler

HECCAV22, DECCAL14


MECCANİ (Kelime Kökeni: Arapça meccānī)


[sıfat] [eskimiş]
  • Parasız, bedava

Birleşik Kelimeler: leyli meccani


DECCAL (Kelime Kökeni: Arapça deccāl)


[sıfat] [mecaz]
  • Yalancı, fesat, dedikoducu (kimse)
[isim] [din bilgisi]
  • Dinî inanışlara göre kıyamete yakın bir zamanda ortaya çıkacak olan yalancı ve kötü yaradılışlı kimse

MECCANEN (Kelime Kökeni: Arapça meccānen)


[zarf] [eskimiş]
  • Parasız olarak, bedava

MÜECCEL (Kelime Kökeni: Arapça muʾeccel)


[sıfat] [eskimiş]
  • İleriye atılmış, ertelenmiş

SECCADE (Kelime Kökeni: Arapça seccāde)


[isim]
  • Bir kişinin üzerinde namaz kılabileceği büyüklükte, halı, kilim, post veya kumaştan yaygı, namazlık

    Bir zahit gibi seccadesinin üstünde, bir müddet daha şaşkın ve dalgın oturup kalıyordu. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu


DECCALLIK


[isim]
  • Deccal olma durumu

MÜSECCEL (Kelime Kökeni: Arapça museccel)


[sıfat] [eskimiş]
  • Kütüğe geçirilmiş, tescil edilmiş, sicilli

MÜNECCİM (Kelime Kökeni: Arapça muneccim)


[isim]
  • Yıldız falcısı

Birleşik Kelimeler: müneccimbaşı


MÜNECCİMLİK


[isim] [gök bilimi]
  • Yıldız falcılığı

SECCADECİ


[isim]
  • Seccade dokuyan veya satan kimse

MÜRECCAH (Kelime Kökeni: Arapça muraccaḥ)


[sıfat] [eskimiş]
  • Yeğ

HECCAV (Kelime Kökeni: Arapça heccāv)


[isim] [eskimiş]
  • Yergici

TEVECCÜH (Kelime Kökeni: Arapça teveccuh)


[isim]
  • Bir yana doğru yönelme, yüzünü çevirme

Ata Sözleri ve Deyimler

  • teveccüh etmek
  • teveccüh göstermek
  • teveccühünüz

Birleşik Kelimeler: hüsnüteveccüh


MÜNECCİMBAŞI


[isim] [eskimiş]
  • Osmanlılarda, önemli bir işe girişilirken gökbilim hesaplarına dayanarak uğurlu vakti seçmekle, takvim ve yıllık düzenlemekle uğraşan saray görevlisi

MÜTEVECCİH (Kelime Kökeni: Arapça muteveccih)


[sıfat] [eskimiş]
  • Bir yere gitmeye, bir şeyi yapmaya karar veren