BİT ile biten 11 kelime bulunuyor. Sonu BİT olan kelime listesi ve kelime anlamları.
Ayrıca, "Bit kelimesinin anlamı nedir? Bit ile başlayan kelimeler. İçinde bit olan kelimeler." içeriklerine bakabilirsiniz.
11 Harfli Kelimeler
HUDAYİNABİT22
10 Harfli Kelimeler
FİKRİSABİT19
8 Harfli Kelimeler
MÜSTEBİT14, KOKİMBİT12, KARNABİT10
7 Harfli Kelimeler
PRESBİT14
6 Harfli Kelimeler
FLEBİT14, MÜMBİT12
5 Harfli Kelimeler
ZABİT10, SABİT8
3 Harfli Kelimeler
BİT5
BİT
[isim] [hayvan bilimi]
-
Yarım kanatlılar alt takımına giren, insan ve memeli hayvanların vücudunda asalak olarak yaşayan böcek, kehle (Pediculus)
Baş biti. Vücut biti.
Ata Sözleri ve Deyimler
Birleşik Kelimeler: bit otu, bitpazarı, bityeniği, bit yeniği, kabuklu bit, ağaç biti, arı biti, asma biti, buğday biti, çiçek biti, ekin biti, fındık biti, fidan biti, kasık biti, su biti, tahta biti, tavuk biti, yaprak biti
SABİT
(Kelime Kökeni: Arapça s̱ābit)
[sıfat]
-
Yerinden oynamayan, yerini değiştirmeyen, durağan
[mecaz]
-
Değişmeyen, hep aynı kalan, önceden ayarlanmış
Sabit gelir.
Ata Sözleri ve Deyimler
Birleşik Kelimeler: sabit fikir, sabitkadem, sabit kalem, sabit kur, sabit polinom, fikrisabit
KARNABİT
(Kelime Kökeni: Arapça ḳarnabīṭ)
[isim] [eskimiş]
ZABİT
(Kelime Kökeni: Arapça żābiṭ)
[isim] [eskimiş]
-
Rütbesi teğmenden binbaşıya kadar olan asker
Bu karanlık günler, senin gibi genç, ateşli, imanlı zabitlerin gayreti ile aydınlanacak.
- Samim Kocagöz
[sıfat] [mecaz]
-
Tuttuğunu koparan, dediğini yaptıran
Birleşik Kelimeler: birinci zabit
KOKİMBİT
(Kelime Kökeni: İngilizce coquimbite)
[isim] [mineraloji]
-
Hidratlı doğal demir sülfat
MÜMBİT
(Kelime Kökeni: Arapça munbit)
[sıfat]
-
Verimli
Mümbit topraklar.
MÜSTEBİT
(Kelime Kökeni: Arapça mustebidd)
[sıfat] [eskimiş]
-
Zorba
Müstebit bir hükümdar.
PRESBİT
(Kelime Kökeni: Fransızca presbyte)
[sıfat]
-
Presbitliğe uğramış (göz veya kimse)
FLEBİT
(Kelime Kökeni: Fransızca phlébite)
[isim] [tıp]
-
Toplardamarlarda iç zar yangısı
FİKRİSABİT
(Kelime Kökeni: Arapça fikr + s̱ābit)
[isim] [eskimiş] [ruh bilimi]
HUDAYİNABİT
(Kelime Kökeni: Farsça ḫudāy + Arapça -ī + nābit)
[sıfat] [eskimiş] [bitki bilimi]
-
Kendiliğinden yetişen (bitki)
[mecaz]
[mecaz]
-
Eğitim görmemiş, kendi kendini yetiştirmiş olan (kimse)