ARAMİCE harflerini içeren 4 harfli 26 kelime bulunuyor. 4 harfli ARAMİCE kelime türetme listesi ve kelime anlamları.
ACEM8,
AMCA8,
İCMA8,
CİMA8,
CAMİ8,
CEMİ8,
ACAR7,
ECİR7,
İRCA7,
İCRA7,
İCAR7,
RACA7,
RİCA7,
RACİ7,
CARİ7,
ARMA5,
AMİR5,
ERİM5,
EMİR5,
İMAR5,
MİRA5,
MERİ5,
MERA5,
RAMİ5,
REMİ5,
İARE4
İARE
(Kelime Kökeni: Arapça iʿāre)
[isim] [eskimiş]
ARMA
(Kelime Kökeni: İtalyanca arma)
[isim]
-
Bir devletin, bir hanedanın veya bir şehrin simgesi olarak kabul edilmiş resim, harf veya şekil, ongun (II)
[denizcilik]
-
Geminin yürümesine hizmet eden direk, seren, ip, halat ve yelken takımı
Ata Sözleri ve Deyimler
- arma donatmak
- arma soymak
- arma uçurmak (veya budatmak)
AMİR
(Kelime Kökeni: Arapça āmir)
[isim]
[sıfat]
[ticaret]
-
Satıcı veya ihracatçının gönderdiği malların bedelini almak üzere gerekli belgeleri göstererek bankaya başvuran kimse
Birleşik Kelimeler: amir hüküm, amiriita, emniyet amiri, idare amiri, ita amiri, kabin amiri, mülki idare amiri, saha amiri
ERİM
[isim]
-
Bir şeyin erebileceği uzaklık, menzil
El erimi. Göz erimi.
Birleşik Kelimeler: el erimi, göz erimi, kulak erimi, kurşun erimi
[isim]
EMİR
(Kelime Kökeni: Arapça emr)
[isim]
-
Buyruk, komut, talimat, ferman
[bitki bilimi]
-
Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm
Ata Sözleri ve Deyimler
- emir almak
- emir altına almak
- emir vermek
- emrine girmek
- emrine vermek
Birleşik Kelimeler: emir cümlesi, emir eri, emir kipi, emir kulu, emir komuta zinciri, emirname, emir subayı, emretmek, emreylemek, emrihak, emrivaki, emre muharrer senet, yazılı emir, evvelemirde, arama emri, ita emri, ödeme emri, ölüm emri, tediye emri, verile emri
[isim]
-
Araplarda ve bazı Müslüman ülkelerde bir kavim, şehir veya ülkenin başı
İMAR
(Kelime Kökeni: Arapça iʿmār)
[isim]
Ata Sözleri ve Deyimler
MİRA
(Kelime Kökeni: İtalyanca mira)
[isim]
-
Arazi üzerinde seçilmiş bir işaret noktasının düşeyini gösteren, yön belirtmek için uzaktan gözlenen, geometrik biçimli tahta lata
MERİ
(Kelime Kökeni: Arapça merʿī)
[sıfat] [hukuk]
MERA
(Kelime Kökeni: Arapça merʿā)
[isim] [coğrafya]
Birleşik Kelimeler: mera bitkileri, mutlak mera, besi merası, dağ merası
RAMİ
(Kelime Kökeni: İngilizce ramee)
[isim] [bitki bilimi]
-
Isırgangillerden, Çin, Vietnam ve Malezya'da yetişen değerli bir bitki (Boehmeria nivea)
REMİ
(Kelime Kökeni: Fransızca rami)
[isim]
-
Genellikle dört kişi arasında elli kâğıtlık bir deste ve iki jokerle oynanan bir iskambil oyunu
ACAR
(Kelime Kökeni: Arapça ʿacar)
[sıfat]
[halk ağzında]
[isim]
-
Güneybatı Kafkasya'nın Türkiye sınırına yakın bölgesinde yaşayan bir halk, Acara
ECİR
(Kelime Kökeni: Arapça ecr)
[isim] [eskimiş]
Ata Sözleri ve Deyimler
İRCA
(Kelime Kökeni: Arapça ircāʿ)
[isim] [eskimiş]
-
Eski biçimine sokma, çevirme
[kimya] [matematik]
Ata Sözleri ve Deyimler
İCRA
(Kelime Kökeni: Arapça icrāʾ)
[isim] [müzik]
-
Bir müzik eserini oluşturan notaları sese çevirme
[hukuk]
[hukuk]
-
Adliyenin bu işle görevli dairesi
[eskimiş]
-
Yapma, yerine getirme, bir işi yürütme
Ata Sözleri ve Deyimler
Birleşik Kelimeler: icra kuvveti, icra vekili, tehiriicra