[isim]

[halk ağzında]

• Arkalık

[sıfat]

• Kaşarla yapılmış

  Kaşarlı tost.

[mecaz]

• Hoşa gitmeyen bir harekete veya bir işe alışarak artık ondan üzüntü duymayan

[mecaz]

• Oyunda açıkgöz, kurnaz olan

[isim]

• Arap olma durumu

[isim]

• Arpa ekilen yer, arpa tarlası

  Hüseyin'i köyün kenarında, arpalık hendeğinin içinde öldürülmüş buldular. - Memduh Şevket Esendal

• Arpa konulan yer

• Hayvanın dişinde bulunan ve hayvan yaşlandıkça silindiği için yaşını belli eden bir nişan

[mecaz]

• Karşılıksız yarar sağlanılan yer veya kimse, yemlik

[tarih]

• Osmanlılarda memurlara görevleri sırasında maaşlarına ek olarak, görevden ayrıldıktan sonra ise bir tür emeklilik maaşı olarak verilen gelir

Ata Sözleri ve Deyimler

• arpalık yapmak

[sıfat]

• Çıra olarak kullanılmaya elverişli (ağaç, tahta)

[isim]

• Çıra konulan yer

  Çıralık yanınca Koca Osman onu öylece gördü, yüzüne ters ters, alaylı baktı. - Yaşar Kemal

[sıfat]

• Ayağına çarık giymiş

[sıfat]

• Şıra olmaya elverişli (meyve)

[isim]

• Haytalık

[isim]

• Aşçının yaptığı iş

Ata Sözleri ve Deyimler

• aşçılık etmek

[isim]

• Alkışlayan kimse

[mecaz]

• Şakşakçı, dalkavuk, yüze gülücü, yağcı kimse

  Bu işe başlarken dört yanını çevirmiş olan alkışçılar sanki ortadan çekilmişti. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

• Çıkarma işi

[sıfat]

• Çapağı olan

  Perdeci, çapaklı gözlerini kirli yumruklarıyla ovuşturarak cevap verdi. - Peyami Safa

[isim]

• Çakılma işi

[isim]

• Çarşı esnafı

  Çarşılı hep onun yazıhanesine toplanır, birbirinin ağzından laf kapmaya çalışırlardı. - Ömer Seyfettin

[sıfat]

• Çarşısı olan

[isim]

• Kaçırma işi