[isim]

• İstekle öperken çıkan ses

  Şap diye elinden öptü.

• Birden yere düşme veya çarpma sırasında çıkan ses

[isim]

[kimya]

• Alüminyum ve potasyum sülfatından veya amonyum alüminyum sülfatından oluşan, sıcak suda eriyen, tadı buruk, antiseptik bir madde

  Tevekkeli dememişler: Kırkyıllık şap olur mu, şeker? - Osman Cemal Kaygılı

Ata Sözleri ve Deyimler

• şapa oturmak
• şap gibi
• şap gibi donmak (veya kalmak)
• şap gibi yanmak

[isim]

[mimarlık]

• İnce kum ve çimentoyla yapılan düzgün döşeme sıvası

[isim]

• Küçük kilise

• Büyük kiliselerin içinde bir azizin adına ayrılmış küçük ibadet yeri

[isim]

• Keçe, hasır, kumaş, ip vb. ile yapılan başlık

  Türkler başlık olarak 1925'te şapkayı kabul ettiler.

• Boru, baca, direk vb. şeylerin açık olan üst bölümünü havanın etkisinden korumak için takılan başlık

  Soba borusu şapkası. Lamba şapkası.

[bitki bilimi]

• Bazı bitkilerde, özellikle mantarlarda sapın üstünde bulunan, üreme organlarını taşıyan şapka biçimindeki organ

[dil bilgisi]

• Düzeltme işareti

Ata Sözleri ve Deyimler

• şapka çıkarmak
• şapkasını giymek (veya taşımak)

[isim]

• `Şap` diye ses çıkaran tokat

  O anda giriş kapısında bulunan adamların okkalı küfürleri, şiddetli şaplaklarla ansızın kesiliyor ve acı feryatlarına karışıyordu. - İhsan Oktay Anar

Ata Sözleri ve Deyimler

• şaplak atmak (veya indirmek)

[sıfat]

• İçinde şap bulunan

[isim]

• Şaplamak işi

[sıfat]

• Şapka giymiş olan (kimse)

  Onun yanında kadife şapkalı, siyahlar giyinmiş bir kadın var. - Hüseyin Cahit Yalçın

• Üzerinde düzeltme işareti bulunan (ünlü)

[isim]

[bitki bilimi]

• Şapkası olan bitki

[isim]

• Şapka koymaya yarayan şey veya yer

[sıfat]

• Şapka yapmaya elverişli

  Şapkalık kumaş.

[nesnesiz]

• `Şap` diye ses çıkarmak

  Tokat şapladı.

[-i]

• Bir şeyi şaplı su ile ıslatmak

[-i]

• Bir yapının tabanını ince kum ve çimentoyla hazırlanan karışımla sıvamak

[isim]

• Şaplatmak işi

[isim]

• Öperken veya yemek yerken çıkan sesin adı

  Bir müddet yalnız dudakların şapırtısı işitildi. - Ercüment Ekrem Talu

[sıfat]

• Aptalca davranışlarda bulunan, alık (kimse)

  Şapşal adam bu teklife de inandı. - Necip Fazıl Kısakürek

• Üstüne başına önem vermeyen, özen göstermeyen

• Bol, dökük ve biçimsiz (giyecek)

  Güneşli havada sırtında soluk, şapşal bir empermeabl, ayaklarında cilası kaçmış geniş galoşlar... - Ömer Seyfettin

[isim]

• Şap yapan veya satan kimse

[-e]

[-i]

• `Şap` diye ses çıkartmak

  Kız, çıplak tabanlarını bozuk yolda şaplata şaplata köyün içerisine doğru uzaklaştı. - Ercüment Ekrem Talu

• Sesli şamar vurmak

  Beyin bileğini yakalar, sonra da suratına tokadı şaplatır. - Salâh Birsel

[zarf]

• Ansızın

  Şapadanak sorar.

• `Şap` diye ses çıkararak