[isim]

• Şakımak işi

[nesnesiz]

• Ötücü kuşlar ezgili ses çıkarmak, ötmek, şakramak, terennüm etmek

  Kalk dilber, gidelim bağ arasına / Şakısın bülbüller, gül incinmesin - Karacaoğlan

[mecaz]

• Çok konuşmak, çenesi düşmek

  Eskiden hiç lakırtı söylemeyen bu ihtiyar, şimdi şakıyordu. - Ömer Seyfettin

[-i]

[mecaz]

• Güzel şarkı söylemek veya şiir okumak

  Hep aşkı, hep inançları, hep yurt sevgisini şakıyan şairler vardır; ben şair olsaydım ışığın verdiği hazları söyler, hep güneşe övgüler yazardım. - Nurullah Ataç