[isim]

[halk ağzında]

• Parıltı

[sıfat]

• Işığı olan, aydınlık, ışıklandırılmış, nurlu, nurani, ziyalı, ziyadar

  Tünelin ışıklı ucundan doğru bir esinti geliyor. - Adalet Ağaoğlu

[mecaz]

• Neşe veren, sevinç yaratan, mutlu

  Kadınınsa güzel yüzü dökülüyor önüne, kocasından uzaklaşıyor, ışıklı gözleri doluyor, dudağı titriyor giderek. - Yusuf Atılgan

[isim]

• Hafif ışık, ışıntı, parıltı

  Bu kâğıtlara gözleri tuhaf bir ışıltı ile parlayarak baktığına dikkat etti. - Halide Edip Adıvar

• Bir şeyin ışıldarken saçtığı ışık

  Hâlâ yeni bir sır aramakta / Yıldızlar ışıltıyla uzakta - Orhan Seyfi Orhon

[nesnesiz]

• Işıklanmak, aydınlanmak

  Yarın daha gün ışımadan kovduracağım onları obadan. - Yaşar Kemal

• Işık saçmak

[sıfat]

• Işın veren, ışın saçan

[isim]

• Belli bir alana verilen çok güçlü ışık, spot

[isim]

• Işıtmak işi

[isim]

[fizik]

• Işın veya tanecik yayımı, ışıma, radyasyon

• Uzayda yayılan bir dalgayı oluşturan ögelerin bütünü, ışıma, radyasyon

• Bir enerjinin ışık demeti durumunda yayılması, ışıma, radyasyon

• Isının, bir kaynaktan ışın ve dalga hareketi yoluyla yayılması, ışıma, radyasyon

[isim]

[eskimiş]

• İçine yağ konularak ucundaki fitil sayesinde ışık elde edilen kandil

[isim]

[sinema]

[televizyon]

• Sinema filmlerinin çekiminde veya tiyatro, opera, bale vb. gösteri sanatlarında sahnenin aydınlatılması için gerekli ışık ve elektrik işlemini düzenleyip yapan kimse

[isim]

[bitki bilimi]

• Kışın yapraklarını dökmeyen, 3 metre boyunda, yaprakları sivri dikenli, beyaz çiçekli, meyvesi parlak kırmızı renkli bir tür çalı (Ilex colchica)