[isim]

• Olması istenilmeyen olaylardan doğan ruh tedirginliği, gam(I), teessür

  Beni sevmiyor, yeniden zihnimi kurcalamak, sinirlerimi üzüntü içinde bırakmak istiyor. - Etem İzzet Benice

Ata Sözleri ve Deyimler

• üzüntü vermek

[sıfat]

• Üzüntüsü olan, acılı, müteessir

• Üzüntü veren

  Onu güldüren ve bizi ağlatan bu uzun ve üzüntülü oyun feleğin sabrını tüketti. - Yahya Kemal Beyatlı

[zarf]

• Üzüntülü bir biçimde, üzüntülü olarak

  Ara sıra saate üzüntülü bir göz atıyordu. - Peyami Safa

[sıfat]

• Üzüntüsü olmayan, sıkıntısız, acısız

[zarf]

• Üzüntüsüz bir biçimde, üzüntüsü olmadan