[isim]

• Ürkmek işi, tevahhuş

[nesnesiz]

• Bir şeyden korkup sıçramak, tevahhuş etmek

  Gölgesinden ürkmüş bir Arap atı gibi şahlandı. - Ömer Seyfettin

• Şaşkınlık ve korku duymak

  Anası sabaha kadar saçlarını tarıyor, düşünüyor, ürküyordu. - Yaşar Kemal

• Ağaç meyve vermemek

  Şeftaliler bu yıl ürkmüş.

[mecaz]

• Çekinmek

  Yaramaz çocuk tutumundan her zaman ürkerdi. - Haldun Taner