[isim]

• Kez, defa

• Yemek vakti

  Her öğün tıka basa yediği iki katlı ekmek kadayıfı ile.. - Halide Edip Adıvar

• Bir vakitte yenilen yemek

[isim]

[halk ağzında]

• Akran

[sıfat]

• Öğrenmiş

[sıfat]

• Alışılmış, yadırganmaz olmuş, menus

• Takım, fırka, zümre

Ata Sözleri ve Deyimler

• öğür olmak

[isim]

• Bir kimseye yapması veya yapmaması gereken şeyler için söylenen söz, nasihat

  Bütün öğütlerine itaat ettiğim hâlde hiçbir şeye muvaffak olamıyorduk. - Aka Gündüz

Ata Sözleri ve Deyimler

• öğütte (veya öğütlerde) bulunmak
• öğüt vermek

[isim]

• Öğürmek işi

  Durup dururken kuru kuru öğürmeye başlıyordu. - Ayşe Kulin

[isim]

• Öğütmek işi

  Bizim oralarda buğdaylarını öğütmeye gelip değirmende kalan köylülere nöbetçi derler. - Memduh Şevket Esendal

[-i]

• Tane durumundaki nesneleri bir araçla ezerek un durumuna getirmek

• Ezmek, çiğnemek

[isim]

• Öğürtmek işi

[nesnesiz]

• Kusarken veya kusacak gibi olurken `öğürtü` sesi çıkarmak

  Elini göğsüne bastırarak üst üste öğürdü. - Peyami Safa

[halk ağzında]

• Böğürmek

Ata Sözleri ve Deyimler

• öğüreceği gelmek

[isim]

• Öğürmek işi

  İnsan rakı masasının başına eğlenelim, iş görelim diye oturur ve ekseriya eğlence öğürtü, iş gürültü ile biter. - Refik Halit Karay

• Öğürürken çıkan sesin adı

  Cevap beklemeden hastanın öğürtüleri işitilen odaya koştu. - Peyami Safa

[isim]

• Öğütlemek işi, nasihat

[-i]

• Öğürmesine yol açmak

  Bunaltıcı, öğürtücü, uyku getiren bir sıcak oflatıp puflatıyordu. - Orhan Kemal

[isim]

• Öğür olma durumu

[-e]

[-i]

• Birine bir şeyi yapmasını veya yapmamasını söylemek, nasihat etmek

  Güzel olanın yıkılmasını kimse öğütlemez. - Nurullah Ataç

[isim]

• Öğürtlemek işi

[-i]

[halk ağzında]

• Ayırmak, ayıklamak, seçmek, temizlemek