[isim]

• Bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça

  Yazının ekleri.

• Bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça, ilave

  Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki.

• Sonradan katılan, yapılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri

• İki borunun birbirine birleştirildiği yer

[sıfat]

• Eklenmiş, katılmış

  Okul müdürüyken okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış. - Haldun Taner

[dil bilgisi]

• Kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan, başa, sona veya kelimenin içine eklenebilen, bağımlı dil bilgisi ögeleri, lahika

Ata Sözleri ve Deyimler

• ek bent olmak
• ekini belli etmemek

• Türk alfabesinin on dördüncü harfinin adı, okunuşu

• Türk alfabesinin ikinci harfinin adı, okunuşu

[ünlem]

• `Ey, hey` anlamlarında bir seslenme sözü

  Namluna dayanır, yola dalarsın / Duruşun bakışın yaman, be Ali! - Faruk Nafiz Çamlıbel

[kimya]

• Berilyum elementinin simgesi

[sıfat]

[halk ağzında]

• Sert, katı

• Sağlam

[isim]

[spor]

• Savunma oyuncusu

  Bekle haf genel olarak gol atmaz, alkışlanmaz, göklere çıkarılmaz. - Haldun Taner

[isim]

• Hava gazı lambasının ucu

• Türk alfabesinin yirmi dokuzuncu harfinin adı, okunuşu

[isim]

• Bazı sayı sıfatlarıyla birlikte kullanılarak bir olayın ve olgunun her bir tekrarlanışını bildiren söz, defa, kere, sefer, yol

  İki kez İstanbul'a gittim.

[isim]

• Pamuk veya keten ipliğinden yapılan dokuma, çaput

  Arkamıza kefenimsi bezler geçirip kuşakla bağladılar. - Falih Rıfkı Atay

• Pamuktan, düz dokuma

• Herhangi bir cins kumaş

  Çadır bezi. Yelken bezi.

• Herhangi bir iş için kullanılan dokuma

[sıfat]

• Kumaş veya dokumadan yapılmış

  Botlarımı çıkartırken yatağın altında Mine'nin bez terliklerini görüyorum. - Ahmet Ümit

Ata Sözleri ve Deyimler

• bez alırsan Mısır'dan, kız alırsan asilden
• bez bağlamak
• bezi herkesin arşınına göre vermezler
• bezini yıkamak

[isim]

[biyoloji]

• İçinden geçen kandan veya öz sudan bazı maddeler ayırarak salgı oluşturan organ

  Tükürük bezleri. Pankreas bezi.

[isim]

• Deha sahibi kimse, dâhi

[isim]

[felsefe]

• Bir kimsenin benliği, kendi manevi varlığı, iç, nefis, derun, varoluş karşıtı

  Özünü bir yerde bırakıp sadece kalıbını gezdirmişti. - Haldun Taner

• `Kendine, kendi kendini` anlamlarında birleşik kelimeler türeten bir söz

  Öz eleştiri, öz yönetim.

• Bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü, hülasa, zübde, ekstre

  Karaciğer özü. Meyve özü. Mısır özü.

• Çıbanların içinde ölmüş dokudan oluşan irinle birlikte çıkan parça

[zamir]

• Kendi, zat

  Bir od düştü yanar tatlı özüme / Dünya zindan görünüyor gözüme - Karacaoğlan

[mecaz]

• Bir şeyin temel ögesi, künh, zübde

  Ortalıktaki krizi sebep gösteriyorlar ama asıl kriz şirketin kendi özünde. - Aka Gündüz

[bitki bilimi]

• Bitkilerin kök, gövde ve dallarının boydan boya ortasında bulunan, hafif, gevrek ve çoğu yumuşak bölüm

  Ağacın çürüğü özünden olur / Yiğidin iyisi sözünden olur - Halk türküsü

Ata Sözleri ve Deyimler

• özü sözü bir (olmak)

[sıfat]

• Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan

  Size öz evladım gibi davranacağım. - Ayşe Kulin

• İçine, arılığını, saflığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan, saf, arı(I)

[isim]

[halk ağzında]

• Dere, çay

• Sulak, verimli yer

[isim]

• Kahraman, güçlü kimse

• Şampiyon

[isim]

• Küme

  Bahçeye iner, bir çiçek öbeğinin dibinde bir hasır iskemleye otururdu. - Falih Rıfkı Atay

[gök bilimi]

• Genel olarak yaş, kimyasal yapı, uzay dağılımları ve hızları bakımından benzer özellik gösteren yıldızlar veya yıldız kümeleri

[dil bilgisi]

• Özne, yüklem veya çeşitli tümleçlerle birlikte kullanılan sözlerin bütünü

  Özne öbeği. Yüklem öbeği.

[isim]

• Küçük kor parçası

[isim]

• Özgü

  Gülmek insan türüne öze bir durumdur.

[isim]

[halk ağzında]

• Bir şeyin çevreden aynı uzaklıkta olan yeri

[isim]

• Özbekistan Cumhuriyeti'nde yaşayan, Türk soyundan bir halk ve bu halktan olan kimse