[isim]

• Övünülecek şey, övünç kaynağı veya sebebi

  İnsanoğlu işte şimdi yine başlıca dayanağı ve övüneği olan sağduyusu ve bilinci ile eli şakağında düşünüyor. - Haldun Taner

[isim]

• Övülmek işi

[isim]

• Övünmek işi, kıvanç, kıvanma, övünç, iftihar,

  Ağabeyimiz övünmeyi çok seviyordu. - Ayla Kutlu

[isim]

• Övme işi

[-le]

• Bir niteliği sebebiyle kendini yücelmiş sayarak bundan abartmalı bir biçimde söz etmek, iftihar etmek

  Sonra oyuncakları ile övünen bir çocuk gibi gülümseyerek ilave ederdi. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[nesnesiz]

• Kendi kendini övmek

  Yaptığı fedakârlıktan övünüyor diye kadına kızardık. - Aka Gündüz

Ata Sözleri ve Deyimler

• övünmek gibi olmasın

[nesnesiz]

• Övme işine konu olmak

  Hani beklediğim övülmek, teşekkür filan olsa içim yanmaz. - Tarık Buğra

[isim]

• Övünülecek tutum veya davranış

  İstikbalini sağlamış olmanın o sinire batan, manasız güveni, budalaca övüntüsü... - Haldun Taner

[isim]

• Övünme

  Bütün oba sevdalıları korumanın sevinci, övüncü içindeydi. - Yaşar Kemal

Ata Sözleri ve Deyimler

• övünç duymak

[isim]

• Övünmeye yol açan veya hak kazandıran şey, mefharet

[sıfat]

• Övgücü

[sıfat]

• Çok övünen

[isim]

• Övülme işi

[isim]

• Çok övünme durumu

[isim]

• Övgücülük