[isim]

• Bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça

  Yazının ekleri.

• Bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça, ilave

  Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki.

• Sonradan katılan, yapılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri

• İki borunun birbirine birleştirildiği yer

[sıfat]

• Eklenmiş, katılmış

  Okul müdürüyken okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış. - Haldun Taner

[dil bilgisi]

• Kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan, başa, sona veya kelimenin içine eklenebilen, bağımlı dil bilgisi ögeleri, lahika

Ata Sözleri ve Deyimler

• ek bent olmak
• ekini belli etmemek

• Türk alfabesinin on dördüncü harfinin adı, okunuşu

• Türk alfabesinin yedinci harfinin adı, okunuşu

[kimya]

• Demir elementinin simgesi

[isim]

[eskimiş]

• Bozma, feshetme, kesme, ayırma, koparma

[isim]

• Kaynayan pekmezin, pişen etin üstünde oluşan köpük

[isim]

• Deha sahibi kimse, dâhi

[ünlem]

• Usanç, bezginlik, tiksinti vb. duygular anlatan bir söz

  Öf, ne kaba adam! Öf, ne pis koku!

[isim]

• Engelleme, incinme veya gözdağı karşısında gösterilen saldırganlık tepkisi, kızgınlık, hışım, hiddet, gazap

  Fahri'nin gözlerinde karanlık bir ifade var, umutsuzluk, öfke karışımı bir şey. - Ahmet Ümit

Ata Sözleri ve Deyimler

• öfke baldan tatlıdır
• öfkeden kudurmak (veya deliye dönmek)
• öfke ile kalkan ziyanla (veya zararla) oturur
• öfkesi başına sıçramak (veya çıkmak veya vurmak)
• öfkesi kabarmak
• öfkesini çıkarmak (veya almak)
• öfkesini kusmak
• öfke topuklarına çıkmak
• öfkeye kapılmak
• öfke yüzü göstermek