[isim]

• İnsan ve hayvanlarda gövdenin kaburga kenarlarından kasıklara kadar olan ön bölgesi

  Şuursuz bir acele ile mahmuzlarını atının karnına vurdu. - Ömer Seyfettin

• Döl yatağı

  Fakat karnındaki çocuk da bu insanüstü erkeğin bir parçasıydı. - Halide Edip Adıvar

• Bazı şeylerde şiş ve içi boş bölüm

  Geminin karnı. Şişenin karnı.

• Mide

  Karnım aç, elim ayağım donmuş gibi. - Halide Edip Adıvar

[mecaz]

• İç, gönül, akıl, kafa

  Ben senin karnındakini ne bileyim?

[mecaz]

• Ahlaki açıdan kabul edilemeyen şeyleri kabullenme

[fizik]

• Gelen ve yansımış dalgaların girişimiyle oluşan duraklı dalgalarda en büyük genlikte titreşen noktalar

Ata Sözleri ve Deyimler

• karın doyurmak
• karnı büyümek
• karnından konuşmak (veya söylemek)
• karnını doldurmak
• karnı tok it gölgede yatar
• karnı tok, sırtı pek
• karnı zil çalmak

[sıfat]

• Kırma işini yapan (kimse)

  Taş kıran işçiler.

[isim]

• Bir topluluğun ve özellikle hayvanların büyük bir bölümünü yok eden hastalık veya başka neden, ölet, afet

  Kıranları ve zelzeleleri, feyezanları ve harpleri görmüşlerdir. - Sait Faik Abasıyanık

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıran girmek

[isim]

[halk ağzında]

• Kıyı, kenar, çevre, uç

• Dağ sırtı, tepe, bayır

• Kıraç toprak

[coğrafya]

• Birbirine paralel olarak uzanan iki akarsu arasında kalmış dağ sırtı

[isim]

• Çoğunlukla denize dökülen, özellikle genişliği ve taşıdığı su niceliği bakımından en büyük akarsu, nehir

  Sakarya sanki adı duyulmadık hatta adı konmadık bir ırmaktı. - Tarık Buğra

Ata Sözleri ve Deyimler

• ırmağı geçerken at değiştirilmez
• ırmak kenarına çeşme yapılmaz

[isim]

• Kırmak işi

• Pili

• Kırılmış veya dövülmüş tahıl

  Buğday kırması.

• Basılı kâğıtları forma durumuna getirmek için belli yerlerinden bükme ve katlama işi

• Ot bitmeyen bayır

  Yeşerir bayırlar, çöller, kırmalar / Nakışların bugün dört yanın dağlar. - Âşık Ali İzzet

[sıfat]

• Ortasından kırılarak doldurulan (tüfek)

  Mustafa, kırma tüfeğe bir kurşun sürdü. - Yaşar Kemal

[sıfat]

[biyoloji]

• Melez

  Arap kırması bir at.

[sıfat]

[mecaz]

• Yabancı etkilerle özgün niteliğini yitirmiş olan

[isim]

[coğrafya]

• Yükselti

[isim]

[toplum bilimi]

• Savunmasız insanların veya tutsakların toplu olarak öldürülmesi, katliam

  İçtenlik insanları kırımlara, cinayetlere, haksızlıklara sürüklemiş. - Salâh Birsel

• Hayvanların hastalık, soğuk gibi sebeplerle ölmesi

[isim]

[matematik]

• Çıkarma işleminde bütünden alınan sayı

[isim]

• Dolaylı bir biçimde elde edilen kazanç, menfaat, yarar

Ata Sözleri ve Deyimler

• çıkar gözetmek
• çıkarına bakmak
• çıkarını tepmek

[isim]

[halk ağzında]

• Sık çalı

[isim]

[bitki bilimi]

• İki çeneklilerden, 30 metreye kadar uzayabilen, gövdesi kalın, uzun ömürlü, geniş yapraklı bir ağaç (Platanus)

[isim]

• Diyarbakır iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

• Zanaat öğrenmek için bir ustanın yanında çalışan kimse

• Dükkânda ayak işlerine bakan kimse

  Ekseriya bahçıvan, uşak, bakkal çırağı ile karşılaşırdım. - Refik Halit Karay

[eskimiş]

• Saray, daire vb. büyük yerlerde yıllarca hizmet ettikten sonra geçimi sağlanarak başka yerde yaşamasına izin verilen kimse

Ata Sözleri ve Deyimler

• çırak almak
• çırak çıkarmak
• çırak vermek

[isim]

• İşlenmemiş sığır derisinden yapılan ve deliklerine geçirilen şeritle sıkıca bağlanan ayakkabı

  Tozla örtülmüş çarıklarının eskiliği belli olmuyor. - Ömer Seyfettin

• Araba yokuş aşağı giderken tekerleği frenlemek için altına sürülen demir levha

[denizcilik]

• Çene

[argo]

• Para cüzdanı

  Kızı bu çarık sözünün para cüzdanı manasına geldiğini bilmeden dinler. - Refik Halit Karay

[isim]

• Kıvılcım

• Şimşek

[sıfat]

• Açık mavi, hareli ela (göz)

  Soluk esmer renkli, çakır gözlü, ağır tavırlı, az konuşur bir delikanlıydı. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

• Çakırdoğan

[isim]

[eskimiş]

• Şarap

[sıfat]

• Verimsiz veya susuz, bitek olmayan (toprak)