[sıfat]

[eskimiş]

• Doğru, gerçek

Ata Sözleri ve Deyimler

• çın tutmak

[isim]

[bitki bilimi]

• İki çeneklilerden, 30 metreye kadar uzayabilen, gövdesi kalın, uzun ömürlü, geniş yapraklı bir ağaç (Platanus)

[isim]

• Diyarbakır iline bağlı ilçelerden biri

[sıfat]

• Çınlaması, yankısı çok olan (yer)

[isim]

• Çınlamak işi

  Derhâl asabi, ince, deli sesi çınlamaya başlar, etrafı kasıp kavurur ve kıyametleri koparırdı. - Abdülhak Şinasi Hisar

[sıfat]

• Çınarı olan

  Çınarlı köşkün önüne gelince durdu. - Haldun Taner

[isim]

• Çınlatmak işi

  Sahnenin önüne dizilen dört hoparlörden geçen saz sesleri, salonu çınlatmaya başladı. - Halide Edip Adıvar

[isim]

• Çınar ağaçları çok olan yer

  Bayramda o, kızlarla beraber arabaya biner, çınarlığa doğru çıkardı. - Reşat Nuri Güntekin

[nesnesiz]

• `Çın` diye ses çıkarmak

  Kulaklarımda bir dünya nağmesi / Bir büyük çalgı var içimde çınlar - Ahmet Kutsi Tecer

• Yankı vermek

  Bir ses, benzeri işitilmemiş bir kahkaha gibi çınladı. - Tarık Buğra

[-i]

• Çınlamasını sağlamak

[isim]

[argo]

• Kavga, gürültü

Ata Sözleri ve Deyimler

• çıngar çıkarmak (veya koparmak)
• çıngar kopmak (veya çıkmak)

[isim]

[halk ağzında]

• Kıvılcım

• Parça, zerre

[sıfat]

• Çınlaması olan

[isim]

• Ufak ve seyrek taneli üzüm salkımı

  Bağ bozumundan sonra kütüklerde kalan tek taneli, güneşten ısınmış üzüm çıngılının tadını hiçbir salkımda bulamazsınız. - Refik Halit Karay

[isim]

• Çınlatma işi

[isim]

• Yalova iline bağlı ilçelerden biri