[isim]

[halk ağzında]

• Şamdan

[sıfat]

• Çıra olarak kullanılmaya elverişli (ağaç, tahta)

[isim]

• Çıra konulan yer

  Çıralık yanınca Koca Osman onu öylece gördü, yüzüne ters ters, alaylı baktı. - Yaşar Kemal

[isim]

• Çıtlamak işi

• Antep fıstığının kabuğunu aralama

[isim]

• Çınlamak işi

  Derhâl asabi, ince, deli sesi çınlamaya başlar, etrafı kasıp kavurur ve kıyametleri koparırdı. - Abdülhak Şinasi Hisar

[sıfat]

• Çınarı olan

  Çınarlı köşkün önüne gelince durdu. - Haldun Taner

[isim]

• Çıkarmak işi, emisyon

  Yağmazsa yağmasın. Biz onsuz da kışı çıkarmasını biliriz eninde sonunda. - Nazım Hikmet

[askerlik]

• Düşman kıyılarına gemi, bot vb.nden asker indirme, asker çıkarma

[matematik]

• Dört işlemden biri, çıkarmak işlemi, tarh

[isim]

• Boşaltım ile vücuttan dışarı çıkan madde, ıtrah maddesi

[isim]

• Çıtırdama sırasında çıkan sesin adı

  Arkasından çıtırtılar, kısık sesler geliyordu. - Yusuf Atılgan

[sıfat]

• Çıkma durumunda olan

[isim]

• Çıkarma işi

[mantık]

• Belli önermelerin kabul edilen veya gerçek olan doğruluklarından, yanlışlıklarından, başka önermelerin kabul edilen veya gerçek olan doğruluklarını, yanlışlıklarını çıkarma, istidlal

[isim]

• Çıkılmak işi

[isim]

• Bir yüzeyde ileri doğru çıkan bölüm

  Gırtlağının çıkıntısı, hiddetli bir adamın yumruğu gibi titriyordu. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

• Bir metni düzeltmek veya ona bir şey eklemek için satır dışına yazılan yazı, çıkma

[argo]

• Kambur

[mecaz]

• Her şeye itiraz eden, huzursuzluk çıkaran (kimse)

[isim]

• Hamamlarda dışarıya çıkıp giyinme yerine giderken kurulanmak üzere verilen havlu, çıkma

[sıfat]

• Yalnız kendi çıkarını düşünen, çıkarını kollayan (kimse), çıkarsever, menfaatçi, menfaat düşkünü, menfaatperest, menfaatperver, menfaattar

[isim]

• Çıkarma işi