[isim]

• Bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça

  Yazının ekleri.

• Bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça, ilave

  Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki.

• Sonradan katılan, yapılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri

• İki borunun birbirine birleştirildiği yer

[sıfat]

• Eklenmiş, katılmış

  Okul müdürüyken okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış. - Haldun Taner

[dil bilgisi]

• Kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan, başa, sona veya kelimenin içine eklenebilen, bağımlı dil bilgisi ögeleri, lahika

Ata Sözleri ve Deyimler

• ek bent olmak
• ekini belli etmemek

[isim]

• Erkek

  Noksansız bir çeyiz ve düğünle iyi bir ere verilen Zeynep'in hissesi ayrılmıştır. - Tarık Buğra

[mecaz]

• İşini iyi bilen, yetenekli kimse

  Sanat eri çalışır, bir eser kor ortaya, onun güzel olduğuna inanır, o güzelliği herkesin anlamasını, kavramasını ister. - Nurullah Ataç

[sıfat]

[mecaz]

• Kahraman, yiğit

[askerlik]

• Rütbesiz asker, nefer

  Düşman erleri arasında Fransızlar da vardır. - Salâh Birsel

[halk ağzında]

• Koca

Ata Sözleri ve Deyimler

• ere gitmek (veya varmak)
• ere vermek
• erim er olsun da yerim çalı dibi olsun
• erine göre bağla başını, tencerene göre kaynat aşını
• er kocar, gönül kocamaz
• er lokması er kursağında kalmaz
• er olan ekmeğini taştan çıkarır
• er oyunu üçe kadar

[zarf]

[halk ağzında]

• Erken

  Er sabah kalktım ki sular çağlıyor - Halk türküsü

[kimya]

• Erbiyum elementinin simgesi

• Türk alfabesinin on dördüncü harfinin adı, okunuşu

• Türk alfabesinin yirmi birinci harfinin adı, okunuşu

[isim]

[müzik]

• Gam (II) dizisinde do ile mi arasındaki ses

[kimya]

• Renyum elementinin simgesi

[isim]

• Bir işi yapabilme gücü, kudret, iktidar

[mecaz]

• Sözü geçerlik, istediğini yaptırabilme gücü, nüfuz

[toplum bilimi]

• Bir bireyin, bir toplumun, başka birey, küme veya toplumları egemenliği, baskısı ve denetimi altına alma, hürriyetlerine karışma ve onları belli biçimlerde davranmaya zorlama yetkisi veya yeteneği

[isim]

[eskimiş]

• Kuvvet, kudret

• Türk alfabesinin beşinci harfinin adı, okunuşu

[edat]

• Bir işin, bir durumun sona erdiği zaman veya yer, kadar, değin

  Bir iki adım atıp yanıma dek geliyor. - Zeyyat Selimoğlu

• Belirtilen zamanı, yeri vb.ni içine almayacak bir biçimde, kadar, değin

  Başvurular eylülün beşine dek yapılmalı.

[isim]

[eskimiş]

• Düzen, hile, entrika

• Tokuşma, çatışma

[sıfat]

• Sağlam

Ata Sözleri ve Deyimler

• deke düşmek

• Türk alfabesinin dördüncü harfinin adı, okunuşu

[isim]

[eskimiş]

• Anlama, kavrama

Ata Sözleri ve Deyimler

• derk etmek

[isim]

• Bir kimsenin, satın aldığı hizmet veya ürün karşılığında para yerine verdiği ve karşılığı banka hesabından ödenen yazılı belge

[isim]

• Slavların batı kolundan olan bir ulus veya bu ulusun soyundan gelen kimse

[isim]

• Ağlı kepçe, tarama ağı

[isim]

[eskimiş]

• Alma, toplama

• Kaydetme

[sıfat]

• Görme engelli

• Keskinliği yeterli olmayan

  Günün birinde ihtiyar çoban koyunun birini kör bir makasla kırkıyordu. - İsmail Hakkı Baltacıoğlu

[mecaz]

• Az aydınlık veren

  Ampulün kör ışığı, dükkânı alaca bir loşluğa boğmuştu. - Mahmut Yesari

[mecaz]

• Kötü

  Vakıa bu kör siyaset yüzünden Türklük Rumeli'den çıktı. - Yahya Kemal Beyatlı

[mecaz]

• Arkası tıkalı olan veya işlek olmayan

  Kör sokak.

[mecaz]

• Olguları sezme ve kavrama yetisi, dikkati olmayan

[mecaz]

• Duyarlığını yitirmiş

  Muhitimiz bize karşı her an kör, sağır ve şuursuzdur. - Abdülhak Şinasi Hisar

Ata Sözleri ve Deyimler

• kör değneğini beller gibi
• köre renkten bahsolunmaz
• kör görmez, sezer
• kör itin öldüğü yer
• kör kör parmağım gözüne
• kör kurttan bile vazgeçmemek
• körler mahallesinde ayna satmak
• körler memleketinde şaşılar padişah olur
• körle yatan şaşı kalkar
• kör olası (veya olasıca veya olsun)
• kör ölür badem gözlü olur, kel ölür sırma saçlı olur
• kör pazara varmasın, pazar körsüz kalmasın
• kör satıcının kör alıcısı olur
• körün istediği bir göz, Allah verdi iki göz
• körün taşı

[isim]

• Deha sahibi kimse, dâhi