[sıfat]

• Çıplak

[isim]

• Çıplak resim

[isim]

• Ses

• Herkesçe bilinme, tanınma durumu, san, şöhret, şan

  O kadar ünü ve başarıyı yakıştıramamıştı bu yüze. - Tarık Buğra

Ata Sözleri ve Deyimler

• ün almak (veya kazanmak veya salmak veya yapmak)
• üne kavuşmak

[isim]

• Pişmiş toprak veya betondan yapılmış kalın su borusu, büz

  Bir gün bu künklerin bir tanesinin, bir yerinden delinmiş olduğu görülür. - Sait Faik Abasıyanık

[isim]

• İkiden sonra gelen sayının adı

• Bu sayıyı gösteren 3 ve III rakamlarının adı

[sıfat]

• İkiden bir artık

Ata Sözleri ve Deyimler

• üç aşağı beş yukarı
• üç aşağı beş yukarı dolaşmak
• üç günlük ömür
• üç maymunu oynamak
• üç nalla bir ata kaldı

[isim]

[kaba konuşmada]

• Erkeklik organı

[isim]

• Bir şeyin esas tutulan yüzü, arka karşıtı

  Arabam bir gece kulübünün önünde duruyor. - Ahmet Ümit

• Bir şeyin esas tutulan yüzünün baktığı yer, karşı

  Altmış yaşında anamın önünde sigara içmek istemezdim. - Burhan Felek

• Bir kimsenin ilerisi

  Bir aralık önümüzden şarkı sesleri geldi. - Sait Faik Abasıyanık

• Yakın gelecek zaman

  Önümüz kış.

• Giyeceklerin genellikle göğsü örten bölümü

  Uçuk siyah renkli çarşaf pelerinin önü açık. - Peyami Safa

• Önce olan, ilk

  Ön söz. Ön görüşme.

• Civar, yöre

  Kanlıca önlerine geldiler.

[sıfat]

• Benzerler arasında bakılan veya gidilen yönde olan

  Ben, Anafartalar'da Mustafa Kemal'in bulunduğu en ön siperlerde de kurşun attım. - Aka Gündüz

Ata Sözleri ve Deyimler

• önde gelmek
• öne almak
• öne çıkmak
• öne düşmek
• öne sermek
• öne sürmek
• önü alınmak
• önünde ardında gidilmez
• önüne arkasına bakmadan
• önüne bakmak
• önüne bir kemik atmak
• önüne çıkmak
• önüne dikilmek
• önüne düşmek
• önüne geçmek
• önüne gelen
• önüne geleni kapar, ardına geleni teper
• önüne katmak
• önünü almak
• önünü ardını düşünmemek
• önünü kesmek

[isim]

[bitki bilimi]

• Bitkileri toprağa bağlayan, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm

[bitki bilimi]

• Kök sap, kök(I)

• Bazı şeylerde dip bölüm

  Diş kökü.

• Sapıyla çıkarılan bitkilerde tane

  Üç kök maydanoz.

[mecaz]

• Dip, temel, esas

  Ta gölden başlayan tipi ve fırtına Şebben'in sıcak evini kökünden sarsıyordu. - Halide Edip Adıvar

[mecaz]

• Kaynak, köken

  Ölenle, son zamanları gevşeyen, azalan fakat kökleri mazinin sağlamlığı içinde kalan eski bir aşinalığım vardı. - Abdülhak Şinasi Hisar

[mecaz]

• Bir kimseyi bir yere bağlayan manevi temel güçlerin bütünü

[dil bilgisi]

• Kelimenin her türlü ek çıkarıldıktan sonra kalan anlamlı bölümü: Yaptırmak kelimesinde kök, yap- bölümüdür

[kimya]

• Olağan şartlarda çevresinden yalıtılamayan ancak birçok tepkimeyi nitelik değiştirmeden kalabilen atom kümesi

[matematik]

• Denklemde bilinmeyenin yerine konulduğunda uygun düşen gerçek veya birleşik değer

Ata Sözleri ve Deyimler

• kök almak
• kök salmak
• kök sökmek
• kök söktürmek
• kökü kazınmak
• kökü kurumak
• kökünden halletmek
• kökünden kazımak
• köküne kıran girmek
• kökünü kazımak

[isim]

[müzik]

• Sazı kurmaya yarayan burgu

• Sap

[isim]

• Kötü bir davranış veya sözü cezalandırmak için kötülükle karşılık verme isteği ve işi, intikam

  Bunda da biraz öç, biraz nispet, biraz kurum arzusu vardır. - Aka Gündüz

Ata Sözleri ve Deyimler

• öç (veya öcünü) almak (veya çıkarmak)

[sıfat]

• Çökmüş, çukurlaşmış, içeri çekilmiş

  Gençken de yanakları çökük, kuru bir adamdı. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

[eskimiş]

• İlaç yapımında kullanılan kök, kabuk, çiçek, yaprak vb.ni satan kimse

[sıfat]

• Çökmüş olan

  Kumral saçlarının çevrelediği çökkün yüzünü eğerek elindeki iğne oyalı kar beyaz mendile uzun uzun sümkürdü. - Elif Şafak

[zarf]

[mecaz]

• Vücut, akıl ve ruhça gücü azalmış olan

  Gerçekten de çökkün, üzgün ve zavallı bulmuştu onu. - Tarık Buğra