[sıfat]

[eskimiş]

• Yırtık, yarık

Ata Sözleri ve Deyimler

• çak çak olmak

[isim]

[hayvan bilimi]

• Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (Canis aureus)

  Korkunç geceler, çakalların ulumaları, köpeklerin haykırışları bu ruhu da karartan gecelerde sinirleri büsbütün gevşetiyor. - Etem İzzet Benice

[argo]

• Kurnaz, yalancı, düzenci, aşağılık kimse

[sıfat]

[halk ağzında]

• Titiz, huysuz

[sıfat]

[halk ağzında]

• Görgüsüz

[isim]

[denizcilik]

• Denizde, açığa veya kıyılara yerleştirilen, düzenli aralıklarla ve sürekli belirli aralıklarla yanıp sönen küçük fener, şimşekli fener

• Genişliği on, uzunluğu yaklaşık iki yüz elli kulaç olan balık ağı

  Kolyoz çakarı. Uskumru çakarı.

[isim]

[eskimiş]

• Kul, köle, cariye, yanaşma

  Ayağınızın türabıyım, çakeriniz, efendimizi dünyada bırakmam. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

• İnsan bedeninde bulunan enerjiyi tüm vücuda dağıtan enerji noktaları

[isim]

• Açılıp kapanan bir veya birkaç ağızlı küçük cep bıçağı

  İki çocuk tahta saplı bir çakı ile kollarını çizdiler. - Ömer Seyfettin

• Denizçakısı

Ata Sözleri ve Deyimler

• çakı gibi
• çakı suyu kesiyor

[isim]

[mineraloji]

• Çakıl taşı

  Çakıl dolu kamyonla, klakson çalarak yapı yerine girdi. - Aydın Boysan

[isim]

• Kıvılcım

• Şimşek

[sıfat]

• Açık mavi, hareli ela (göz)

  Soluk esmer renkli, çakır gözlü, ağır tavırlı, az konuşur bir delikanlıydı. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

• Çakırdoğan

[isim]

[eskimiş]

• Şarap

[isim]

• Çakmak işi

• Vurulup çakılarak yapılmış kuyumcu işi

• Bu işte kullanılan kuyumcu kalıbı

[sıfat]

[argo]

• Taklit olan, sahte

[halk ağzında]

• Deri hastalığı, yara, çıban

[isim]

• Taşa vurulup kıvılcım çıkarılan çelik parçası

  Nasıl oldu bilmem, eğilip yakarken çakaralmaz çakmak kıvılcım çıkardı. - Burhan Felek

• Çelik, taş, cam, plastik vb. maddeden yapılmış gaz veya benzinle dolu tutuşturma aleti

[eskimiş]

• Tabanca veya tüfeklerde bulunan tetik düzeni

Ata Sözleri ve Deyimler

• çakmak çakmak

[isim]

[tıp]

• Kuruduğunda kalın kabuk bağlayan kabarcıklarla beliren ve genellikle yüzde çıkan bir deri hastalığı

[-e]

[-i]

• Vurarak sokup yerleştirmek

  Çiviyi tahtaya çakmak.

• Çivi ile tutturmak

  İsa'nın ruhu eğer bugün içinden çıkmış olduğu yere inerek bu sahneyi görseydi, kim bilir patriklerini hangi oduna çakardı. - Falih Rıfkı Atay

• Kazık çakıp hayvan bağlamak

  Atı çayıra çakmak.

• Bir şeyi başka bir şeye sürtmek, vurmak veya çarpmak

[nesnesiz]

• Parıldamak, ışık vermek

[mecaz]

• Saplamak

  Bir tanesi altısına yeterken, ben altı kurşunu bir tanesine çakıverdim. - Aka Gündüz

[teklifsiz konuşmada]

• Sezinlemek, anlamak, farkına varmak

  Vallahi çaktı mı çakmadı mı anlayamadım. Parasını aldı, tüydü. - Sait Faik Abasıyanık

[nesnesiz]

[argo]

• İçki içmek

[-den]

[argo]

• Anlamak, bilmek

  Ay, bu kadın İngilizceden de çakıyor mu? - Nezihe Araz

[-i]

[argo]

• Vurmak

[-den]

[argo]

• Sınavda başarısız olmak

[argo]

• Kabul etmeyeceği bir şeyi kurnazlıkla kabul etmesini sağlamak

  Kalp parayı birisine çakmak.

[isim]

• Kıvılcım

• Şimşek

[sıfat]

• Çivi, kazık vb. bir şeyle tutturulmuş

  Duvara çakılı büyük rakkaslı saati tamire götüren hademe, Reşat'ın omzuna adamakıllı bindirmiş. - Yusuf Ziya Ortaç

• Çakılmış, bir şeye bağlı

  Genç kadın, forsaların çakılı bulunduğu oturak dairesini görmeyi merak ediyordu. - Feridun Fazıl Tülbentçi

• Yeri değişmez, sabit

  Gülnaz için için ağlıyor, gözleri hep öyle döşemeye çakılı. - Emine Işınsu

Ata Sözleri ve Deyimler

• çakılı kalmak

[sıfat]

• Çakılı olan

  Kumsal topraktan, dibi çakıllı suya girdi. - Cahit Uçuk

[isim]

• Çakılmak işi