[isim]

• Bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı

• Keçi tüyü

[sıfat]

• Keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan

  Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek - Halk türküsü

[sıfat]

[argo]

• Huysuz, geçimsiz (kimse)

[bitki bilimi]

• Bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıl (kadar) kalmak
• kıl gibi
• kılı kıpırdamamak
• kılı kırk yarmak
• kılına dokunmamak
• kılına halel gelmemek
• kılını (bile) kıpırdatmamak (veya oynatmamak)
• kıl kapmak
• kıl olmak

[sıfat]

• Soğukla sıcak arası, ne soğuk ne sıcak

  Galip ıssız bir gece içinde, ılık bir bahçede, bir havuz kenarında yanan bir meşaledir. - Asaf Halet Çelebi

[isim]

• Dünya'nın, Güneş çevresinde tam bir dolanım yapması için geçen 365 gün, 5 saat ve 49 dakikalık zaman

• Miladi takvime göre ocak ayının birinde başlayıp aralık ayının otuz birinde sona eren on iki aylık dönem, sene

• On iki aylık dönem

Ata Sözleri ve Deyimler

• yıl on iki ay
• yıl uğursuzun

[isim]

• Bir kimsenin giyinişi, dış görünüşü, üst baş

  Delikanlı kopuklar, kılıklarından, giyinişlerinden belli oluyorlar. - Memduh Şevket Esendal

[halk ağzında]

• Bir kimsenin resmi, fotoğraf

Ata Sözleri ve Deyimler

• kılığa bürünmek
• kılığına girmek
• kılıktan kılığa girmek

[isim]

• Kuzey yarım kürede 22 Aralık-21 Mart tarihleri arasındaki zaman dilimi, sonbaharla ilkbahar arasındaki soğuk mevsim

  Kıştı. Yerler iki karış kar tutmuştu. - Tarık Buğra

[mecaz]

• Çok soğuk hava

Ata Sözleri ve Deyimler

• kış basmak (veya bastırmak)
• kışı geçirmek
• kış kışlığını, kuş kuşluğunu gösterir
• kış yapmak

[isim]

• Tavuk vb. kümes hayvanlarını kovalamak için çıkarılan ses

[sıfat]

• Güzel, zarif, modaya uygun

  Şık bir elbise.

• Güzel, modaya uygun giyinmiş olan

  Daima müzik vardı, şık kadınlar vardı. - Halide Edip Adıvar

[mecaz]

• Yerinde, uygun

  Herkesin içinde dans öğrenmem şık olur. - Peyami Safa

[isim]

• Seçenek

  Sizin için iki şık var, ya çalışacaksınız ya bu işten vazgeçeceksiniz.

[isim]

• Kara ile suyun birleştiği yer

  Kandilli akıntısını geçiyoruz. İşte Küçüksu kasrı, kıyıda bembeyaz gülüyor. - Yusuf Ziya Ortaç

• Kenar, periferi

  Dere kıyısına sağlamca oturup çıplak ayaklarını suya daldırmış. - Erendiz Atasü

[denizcilik]

• Sahil

  Kıyılardan gelen rüzgârlar, denizin küçücük dalgacıklarıyla oynaşıyorlar. - Esat Mahmut Karakurt

[mecaz]

• Issız, tenha yer

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıyıya atmak
• kıyıya çıkmak
• kıyıya vurmak

[isim]

• Harabe

  Hazine boş, millet yoksul, ülke bir yıkılar yığını idi. - Falih Rıfkı Atay

[isim]

[halk ağzında]

• İğne, kalın yorgan iğnesi

• Çuvaldız

[sıfat]

• Yıkılmış olan, harap, viran

  Yıkık evlerin boş kalmış pencerelerinden arkadaki yıldızlar görülüyordu. - Hamdullah Suphi Tanrıöver

[sıfat]

[halk ağzında]

• Çarpık, eğri (ağız)

• Şaşı (göz)

[isim]

[halk ağzında]

• At, eşek gibi tek tırnaklı hayvan sürüsü

• Başıboş bırakılmış at veya eşek

[isim]

• Cisimleri görmeyi, renkleri ayırt etmeyi sağlayan fiziksel enerji, erke, ziya, nur, şavk

  Okuyabilmek için kapıdaki ışık yeterli değildi. - Halide Edip Adıvar

• Bir yeri aydınlatmaya yarayan araç

  Bir gece yatmışken kalktı, bitişik odaya girdi, ışığı yaktı. - Yusuf Atılgan

• Aydınlanmak için kullanılan elektrik

  Apartmandaki dairelerin ışıkları kapalı, herkes mışıl mışıl uyuyor olmalı. - Ahmet Ümit

[mecaz]

• Mutluluk, sevinç veya zekâdan doğan, özellikle yüzde ve gözlerde beliren parıltı

  Bütün gözlerden manalı ışıklar sıçrıyordu. - Peyami Safa

[mecaz]

• Yol gösteren, aydınlatan kimse, düşünce, eser vb

  Sevgili Behçet Necatigil şiirimizin vazgeçilmez ışıklarından biri olarak ayrıldı aramızdan. - Necati Cumalı

[fizik]

• Yüksek derecede ısıtılan cisimlerin veya çeşitli enerji biçimleriyle uyarılan cisimlerin gaz ışı yaydığı gözle görülen ışıma

Ata Sözleri ve Deyimler

• ışığı altında
• ışık almak
• ışık tutmak

[sıfat]

• Işıklı

• Işıldayan, parlak

  Şu lokanta camekânında kuyruklarını dikmiş, ışıl gözlü alev menevişli barbunyalar. - Yusuf Ziya Ortaç

[isim]

[halk ağzında]

• Deri, tahta kazımakta kullanılan, iki ucu saplı eğri bıçak