[sıfat]

• Beslenmek için başka hayvanları parçalayarak yiyen (hayvan)

[mecaz]

• Kan dökmekten, insan öldürmekten zevk alan (kimse)

[mecaz]

• Tiz, yüksek (ses)

  Bir sabah ev halkı, aşçı Şerife Hanım'ın yırtıcı çığlıklarıyla uyandı. - Reşat Nuri Güntekin

[mecaz]

• İş bitiren, mahir

  Buraların en çalışkan, en becerikli, en yırtıcı ve zengin adamıdır. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

[hayvan bilimi]

• Örnek hayvanı kartal veya baykuş olan, pençeli, eğri gagalı, etobur kuşlar takımı

[isim]

• Yırtıcı olma durumu

  Kaplana dönen Mustafa bu sefer büsbütün yırtıcılığı ile haykırdı. - Aka Gündüz