[ünlem]

[halk ağzında]

• "Yok, olmaz" anlamında kullanılan bir söz

[isim]

• Kara ile suyun birleştiği yer

  Kandilli akıntısını geçiyoruz. İşte Küçüksu kasrı, kıyıda bembeyaz gülüyor. - Yusuf Ziya Ortaç

• Kenar, periferi

  Dere kıyısına sağlamca oturup çıplak ayaklarını suya daldırmış. - Erendiz Atasü

[denizcilik]

• Sahil

  Kıyılardan gelen rüzgârlar, denizin küçücük dalgacıklarıyla oynaşıyorlar. - Esat Mahmut Karakurt

[mecaz]

• Issız, tenha yer

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıyıya atmak
• kıyıya çıkmak
• kıyıya vurmak

[isim]

• Harabe

  Hazine boş, millet yoksul, ülke bir yıkılar yığını idi. - Falih Rıfkı Atay

[isim]

• Kıyma işi

• Kıyılma biçimi

  Bu tütünün kıyımı iri.

• Görev yönünden kötü bir duruma sokma, haksızlığa uğratma

[isim]

• Yıkma işi

• Yok olmaya sebep olabilecek şey, büyük zarar, felaket

  Evin içinde günlük kokusu, papaz uluması bizim için yıkımdır. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

[tıp]

• Vücuda verilen çeşitli ilaçların yol açtığı zarar

[biyoloji]

• Yadımlama

[biyoloji]

• İlaç veya metabolizma sonucu ortaya çıkan atık ürünün molekül düzeyinde beden sıvıları ile atılabilir duruma gelmesi

Ata Sözleri ve Deyimler

• yıkım olmak

[isim]

• Kıyma işini yapan kimse

  Tütün kıyıcısı.

[sıfat]

• Gaddar

[isim]

[eskimiş]

• Kıyılara vuran enkazı devletten aldığı izinle toplayan kimse

[isim]

• Yıkmacı

  Eski evlerimiz yandı, yıkıldı. Biz onlar içinde yaşayamaz olduk, alıcı çıkınca yıkıcılara sattık. - Hüseyin Cahit Yalçın

[sıfat]

• Bir şeyin zarar görmesine, bozulmasına, yok olmasına, ortadan kalkmasına yol açan, tahripkâr

  O yıkıcı bozgunun sebeplerini öğrenmeye büyük önem verdi. - Falih Rıfkı Atay

[isim]

• Yapıları yıkma işini yapan kimse

  Kondulardan birinin duvarını tekmeyle yıkan bir yıkımcı, topal bir kadından ilk darbeyi yedi. - Lâtife Tekin