[isim]

• Bir halkın üzerinde yaşadığı, kültürünü oluşturduğu toprak parçası, vatan

  Türk yurduna Türkiye denir.

• Memleket

  Gerideki yurdunu on beş günden fazla boş bırakmak istemez. - Falih Rıfkı Atay

• Bakıma ve barınmaya muhtaç bir grup insanın oturduğu, yetiştirildiği veya bakıldığı kurum

  Güçsüzler yurdu.

• Göçebe Türklerin oturduğu çadır

• Öğrencilerin kaldığı, barındığı yer

  Öğrencilerin bir bölümü, ilk yılı yurtta geçirse bile ikinci yıldan başlayarak eve çıkmayı yeğler. - Ahmet Cemal

[mecaz]

• Diyar

  Bu köy pehlivanlar yurdudur.

[mecaz]

• Bir şeyin ilk veya çok yetiştirildiği yer, vatan

[halk ağzında]

• Yörüklerin yazın veya kışın oturdukları yer

[eskimiş]

• Sahip olunan arazi, emlak

Ata Sözleri ve Deyimler

• yurt edinmek (veya tutmak)

[sıfat]

• Yurtla ilgili, vatani

[isim]

• Bir yerin gelirinin bir kimseye yalnız ölünceye kadar kullanılması şartıyla ayrılması yöntemi, malikâne

[isim]

• Yurtlanmak işi, iskân

[isim]

• Yurtsamak işi

  Paris menfasında sık sık yurtsamayı andırır, buruk bir içlenme gönlünü kaplıyor. - Attila İlhan

[isim]

• Yurtları veya yurt duyguları bir olanlardan her biri, vatandaş

  Yurttaşlarım arasında bana bu yabancılığı çektirmemek isteyenler de oldu tabii. - Adalet Ağaoğlu

[nesnesiz]

• Bir yeri yurt edinmek, yurt sahibi olmak

[nesnesiz]

• Yurt özlemi çekmek

[sıfat]

• Yurdu olmayan (kimse)

[mecaz]

• Kalacak, barınacak yeri olmayan (kimse)

  Her şeyim dağılmış olarak yurtsuz ve sevgisiz, kendimi yapayalnız ... sokakta buldum. - Peyami Safa

[isim]

• Yurttaş olma, bir yurtta doğup büyüme veya yaşamış olma durumu, vatandaşlık

[isim]

• Yurtlandırmak işi, iskân

[isim]

• Yurtsuz olma durumu

[sıfat]

• Yurdunu, milletini büyük bir tutku ile seven, bu uğurda her türlü özveriye katlanan (kimse), vatansever, vatanperver

[-i]

• Bir kimseye veya bir topluluğa yurt sağlamak, iskân etmek

[isim]

• Yurtsever olma durumu, vatanseverlik

• Yurtsevere yakışır davranış, vatanseverlik, vatanperverlik