[isim]

• Hayvan yiyeceği

  Balıklara yem attık, suyun içi birbirine karıştı. - Fikret Otyam

• Kuş ve balık tutmak için tuzağa bırakılan, oltaya takılan yiyecek veya yiyecek görüntüsündeki nesne

  Orfozun görünmesiyle yemin kaybolması bir oldu, çocuğun da kolu koparılırcasına sarsıldı. - Halikarnas Balıkçısı

• Ağızotu

[mecaz]

• Birini aldatabilmek için hazırlanmış düzen, kullanılan kimse veya şey

[argo]

• Rüşvet

[argo]

• Kumarda ütülecek kimseye oyunun başında bilinçli olarak kazandırılan para

Ata Sözleri ve Deyimler

• yem dökmek (veya koymak)
• yem istemez, su istemez
• yem kestirmek
• yem olmak

[isim]

• Yemek işi

  Aliş'e de buyur ettiler, ekmek, peynir ve üzümden ibaret yemeklerini yemeye koyuldular. - Halikarnas Balıkçısı

• Yiyecek

  Bu ay yeme masrafımız çok oldu.

[isim]

• Yemek yeme, karın doyurma işi

  Yemekten sonra gocuğuna sarar yatırırdı beni. - Necati Cumalı

• Yenmek için pişirilip hazırlanmış yiyecek, aş, taam, ekmek

  Yemekten sonra lokantalı vagondan birer de kahve getirttiler. - Memduh Şevket Esendal

• Günün belli saatlerinde yenilen besin

• Konuklara yiyecek verilerek yapılan ağırlama

  Pek protokolcü olduğu için yemek sessiz geçiyordu. - Falih Rıfkı Atay

Ata Sözleri ve Deyimler

• yemek çıkarmak
• yemek seçmek
• yemek vermek
• yemek yemek

[-i]

• Ağızda çiğneyerek yutmak

  Adam o kadar çabuk yiyor ki hizmetçi ekmek yetiştiremiyor. - Burhan Felek

• Aşındırmak, kemirmek, oymak, delmek

  Neclâ onun böyle kendinden geçercesine çalıştığını gördükçe üzüntüden tırnaklarını yiyor. - Haldun Taner

• Isırmak

  Sivrisinekler çocuğun kollarını yemiş.

• Batmak, çizmek, kaşındırmak, dalamak

• Hoşa gitmeyen kötü bir duruma uğramak, tutulmak

  Kendini topladı ama fena yerinden gagayı yedi sanırım... - Memduh Şevket Esendal

[nesnesiz]

• Hakkı olmayan ve kendisine yasak edilmiş bulunan bir şeyi kabul etmek

  Haram yemek. Rüşvet yemek.

• Harcamak, tüketmek, bitirmek

  Mirası sen yedin, zahmeti ben çekiyorum diye latife ediyordu. - Memduh Şevket Esendal

• Yasal yoldan cezalandırılmak

• Birine alacağını vermemek, ödememek

  Bu adam benim yüz bin liramı yedi.

• Başkasının parasını harcamak

  Dalkavuklar çok parasını yemişler.

[nesnesiz]

• Harcanmak, kullanılmak, sarf edilmek

  Yapımına başlanan bu yapı günde 5 ton çimento yiyor.

[mecaz]

• Sürekli üzmek, tedirgin etmek

  Bu dert beni yiyor.

[argo]

• Gücünü kırmak, perişan etmek, mahvetmek

[argo]

• Kandırmak

  Bizi yemek, sana mı kaldı.

Ata Sözleri ve Deyimler

• yediği naneye bak!
• yediği önünde, yemediği ardında
• yedikleri içtikleri ayrı gitmemek
• yedirip içirmek
• ye kürküm ye!
• yemeden içmeden
• yeme de yanında yat
• yiyip bitirmek
• yiyip içmek

[isim]

• Ant

Ata Sözleri ve Deyimler

• yemin etmek
• yemin etsem başım ağrımaz
• yemini basmak
• yemin içmek
• yemin verdirmek (veya ettirmek)
• yemin vermek

[isim]

• Kalıpla basılıp elle boyanan, kadınların başlarına bağladıkları tülbent

  Genç, güzel aşçı kadının dört örgülü uzun saçları siyah bir yemeni ile örtülüydü. - Aka Gündüz

[eskimiş]

• Bir tür hafif ve kaba ayakkabı

  Hacı, ayağından yemenisini çıkardı, arabadan uzattı. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

• Hayvanlara yem verilen yer veya kap

  Bir avuç arpa fazla atar yemliğine, bir kamçı eksik vurur. - Abbas Sayar

[sıfat]

• Yem için ayrılan

  Yemlik ot.

[mecaz]

• Rüşvet, arpalık

[mecaz]

• Karşılıksız geçim sağlanan yer veya kimse

[argo]

• Kumarda kandırılıp parası alınan kimse

[sıfat]

• Açıklamasını yemin ederek yapan

  Yeminli tanık.

• Bir şeyi yapmaya veya yapmamaya yemin etmiş kimse

• Bazı mesleklerde işini doğru yapacağına dair noter veya odalardan onay almış olan (kimse)

[isim]

• Yemen halkından olan kimse

[sıfat]

• Yemek de yenilen

  Yemekli nişan.

• Yemek de verilen

  Yemekli parti.

[sıfat]

• Yemliği olan

  Şu gördüğün yer için her ne söylesen caiz / Ahırdan farkı o yemliklidir bu yemliksiz - Mehmet Akif Ersoy

[sıfat]

• Yemeni takmış olan

  Başı yemenili, cılız bir kız çocuğu kahvelerden birine girdi. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[sıfat]

• Yemek yapmakta kullanılan

  Yemeklik zeytinyağı.

• Yemek için ayrılan

  Yemeklik buğday.

[isim]

• Yiyecek şey, yiyecek maddesi

[isim]

• Yemlemek işi

• Tuzağa veya oltaya takılan yem

[mecaz]

• Bir kimseyi elde edecek, kandıracak biçimde davranma

  Hacı Ömer, beni bir kere de bir söz rüşveti ile yemlemeye çalıştı. - Reşat Nuri Güntekin

[eskimiş]

• Ağızotu

[isim]

• Yem satan kimse

[isim]

• Meyve

  Ben biraz zeytin, biraz salata, biraz patates, biraz da yemişle doyarım. - Burhan Felek

[halk ağzında]

• İncir