[isim]

[coğrafya]

• Akarsularla derin bir biçimde yarılmış, parçalanmış, üzerinde düzlüklerin belirgin olarak bulunduğu, deniz yüzeyinden yüksek yeryüzü parçası, plato

  Geceleri yaylalar ayaz olur, adamı üşütür. - Memduh Şevket Esendal

• Dağlık, yüksek bölgelerde, kışın hayat şartları güç olduğu için boş bırakılan, yazın havası iyi ve serin olan, hayvan otlatma veya dinlenme yeri

[isim]

[coğrafya]

• Otlak

  Arap atı olan iştahlı biner / Aşireti olan yaylağa konar - Karacaoğlan

[isim]

• Yaylamak işi

  Başında da namlı namlı karın var / Seni yaylamanın zamanı dağlar - Karacaoğlan

[isim]

• Yaylanmak işi

[nesnesiz]

[halk ağzında]

• Yazın yaylada oturmak, yaylaya çıkmak

  Sarı yaylam bu yıl da seni yaylayamadım / Ala kar iken palazların avlayamadım - Halk türküsü

[nesnesiz]

• Yaylar üzerinde hareket etmek

• Bacakları dizden esneterek yay üzerindeymiş gibi sallanmak

  Bu sefer Ömer, bacaklarının üstünde yaylanarak dövüşe hazır, cevap vermiş. - Memduh Şevket Esendal

[argo]

• Çekilip gitmek

  Burası aile muhiti, ders çalışanlar var; haydi bakayım, yaylanın! - Emine Işınsu

[isim]

[tarih]

• Sürü sahiplerinin yaylak sahiplerine verdikleri kira

[isim]

• Bingöl iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

• Yaz mevsimini yaylada geçiren kimse

[isim]

• Yaylandırmak işi

[isim]

• Yaylacı olma durumu

• Koyun ve sığır sürülerinin yazın yaylaya çıkarılması işi

[-i]

• Yaylar aracılığıyla hareketliliğini sağlamak

• Altında yay varmış gibi esnetmek

[isim]

• Hatay iline bağlı ilçelerden biri