[isim]

[dil bilimi]

• Bir kelimeden, bir sözden, bir davranış veya olgudan anlaşılan şey, bunların hatırlattığı düşünce veya nesne, mana, meal, fehva, deme, mazmun, medlul, valör

[mantık]

• Bir önermenin, bir tasarının, bir düşüncenin veya eserin anlatmak istediği şey

Ata Sözleri ve Deyimler

• anlam çıkarmak
• anlamına gelmek
• anlam vermek

[isim]

• Cermen soyundan olan halk

• Bu halktan olan kimse

[isim]

[teknik]

• Cıvataları çıkarıp takmaya yarayan, altıgen kesitli, L biçiminde alet

[isim]

[askerlik]

• Tüfek, tabanca, top vb. ateşli silahların ucunda bulunan boru biçimindeki parça

• Kasatura, kılıç, meç, bıçak vb. kesici silahların uzun ve keskin bölümü

[isim]

• Ulamak işi

• Ulanan parça, ek, katkı, ilave

[dil bilgisi]

• Konuşmada art arda gelen kelimelerden birincisinin sonundaki ünsüzün, ikincisinin başındaki ünlüye ses bakımından bir hece oluşturacak biçimde bağlanarak söylenmesi, bağlama: Ayırt etmek, tertip etmek, art arda gibi

[sıfat]

• Ulanmış

[sıfat]

• Yanda olan, yana düşen

[halk ağzında]

• Alaca, iki renkli

  O dalın ucunda bir yanal alma / Almasını al da dalını yolma - Halk türküsü

[isim]

• Doğru olmayan, gerçeğe uymayan söz, kıtır

  Yalanı en güzel kullanmış olanlar eski Şarklılardır. - Ahmet Haşim

• Yalancı kimse

  Yalansın bizim oğlan.

[sıfat]

• Uydurma

Ata Sözleri ve Deyimler

• yalana şerbetli olmak
• yalan atmak (veya kıvırmak)
• yalan çıkmak
• yalanı çıkmak
• yalanını yakalamak (veya tutmak)
• yalan yere
• yalan yere yemin etmek

[isim]

[halk ağzında]

• Dökülen tohumlarla ertesi yıl kendiliğinden çıkan tahıl, soğan vb

[isim]

• Deniz dibinde otlara takılmış oltayı kurtarmaya ve deniz derinliklerinden ağ, halat, sicim vb. şeyleri çıkarmaya yarayan dört tırnaklı demir

[isim]

[denizcilik]

• Yelken indirme, fora karşıtı

[argo]

• Bırakılma, son verilme

  Kavga mayna oldu.

[ünlem]

[denizcilik]

• `İndir` anlamında kullanılan bir seslenme sözü

  Martı'ya beş metre kala `mayna!` diye bağrıldı. - Halikarnas Balıkçısı

Ata Sözleri ve Deyimler

• mayna etmek

[sıfat]

[dil bilgisi]

• Genizsil

[sıfat]

• Güç, etki veya beceri bakımından alışılmışın üzerinde olan (kimse)

  Sen yaman bir inkılapçı olacaksın Yıldız. - Aka Gündüz

• Kötü, korkulan (kimse)

• Alışılmadık, olağanın dışında

  Köhne çatısı yaman bir gürültü ile birdenbire sarsıldı. - Ercüment Ekrem Talu

[isim]

• Yanmak işi

  Vücudumda yanma ile beraber garip bir titreme de vardı. - Reşat Nuri Güntekin

[kimya]

• Bir cismin oksijenle birleşmesi sırasında ortaya çıkan olayların tümü

[sıfat]

• Aşırı gelişmiş

[isim]

• Kerestelik tomruk

Ata Sözleri ve Deyimler

• ... azmanı

[isim]

[halk ağzında]

• Sulak yer

• Sürülmemiş, ot bürümüş toprak

• Su altında kalan, su basmış tarla