[isim]

• Anlamak işi, anlamaklık, kavrama, derk, fehim, intikal, tefehhüm, vukuf

  Lavabonun aynasında yorgun bir suratla kendini anlamaya çalışan bu adama bakıyorum. - Ahmet Ümit

[felsefe]

• Bir olay veya önermenin daha önce bilinen bir kanunun veya formülün sonucu olduğunu görme

[isim]

[ticaret]

• Sermaye

[isim]

• Allamak işi

[isim]

• Anılmak işi

[isim]

• Alınmak işi

  Öbürü göğsünden ağır yaralı iki erin geriye alınmalarına göz kulak oluyordu. - Attila İlhan

[isim]

• Antalya iline bağlı ilçelerden biri

[sıfat]

• Anlamlı

  Her çağın kendi idealine göre gördüğü sosyal manalı bazı rüyalar vardır. - Mehmet Kaplan

[zarf]

• Anlamlı bir biçimde

[sıfat]

• Aynası olan

  Hemen aynalı dolabını açtı, en iyi çarşafını çıkararak acele giyinmeye başladı. - Peyami Safa

[argo]

• Parlak yüzlü, yakışıklı, güzel

  Vah vah, aynalı şeydi doğrusu, kayartonun elinden kurtaramadınız. - Refik Halit Karay

[isim]

• Aylamak işi

[isim]

[askerlik]

• Erlikten yetişmiş, askerî okullarda okumadan başarı gösterip rütbe alan ve yükselen subay

[sıfat]

[mecaz]

• Gerekli okul eğitimini görmeden kendini yetiştirmiş olan (kimse), mektepli karşıtı

[sıfat]

• Alay edici, küçümseyici, müstehzi

  Sesi alaylı bir ahenkle kadının kulaklarına çarptı. - Mithat Cemal Kuntay

[sıfat]

• Gösterişli, görkemli, debdebeli

  Düriye'min güğümleri kalaylı / Fistan giymiş, etekleri alaylı - Halk türküsü

[isim]

• Yalamak işi

[sıfat]

• Üzeri düzleşmiş, dişleri aşınmış olan (vida, cıvata vb.)

[sıfat]

• Fırça izleri belli etmeden yapılan (resim)

[sıfat]

[argo]

• Sözünde durmayan (kimse)

Ata Sözleri ve Deyimler

• yalama olmak

[sıfat]

[halk ağzında]

• Eğik

• Sarp, dik

[isim]

• Kesici ve batıcı araçların kesen veya batan bölümü

  İstanbul'dan çıkar padişahın fermanı / Gökte döner mızrağının yalmanı - Halk türküsü

[isim]

• Ayılmak işi

[isim]

[halk ağzında]

• Bağ ve bahçelerde kenarları set biçiminde birbirinden ayrılan, genellikle dikdörtgen toprak parçası

[sıfat]

• İçine maya karıştırılmış

• Maya ile ekşiyip kabarmış

[isim]

• Daire şeklinde açılan mayalanmış hamurun, sac veya fırında pişirilmesiyle elde edilen ekmek