[-i]

• Birini veya bir şeyi akla getirerek sözünü etmek veya onu düşünmek, zikretmek, hatırlamak

  Onun bu fedakârlığını her yerde, her zaman minnetle anacağım. - Peyami Safa

[-i]

[-le]

• Bir armağanla birinin gönlünü almak

• Adlandırmak

  Onu, başka Tahirlerden ayırt etmek için `Temiz Tahir` diye anarlardı.

[sıfat]

• Bozulmamış, saf, temiz

[isim]

• Kanmak işi

[isim]

• Kırşehir iline bağlı ilçelerden biri

[sıfat]

• Kayarak yer değiştiren

[isim]

[halk ağzında]

• Yassı, düz, kat kat oluşmuş taş

[isim]

[halk ağzında]

• Dağdan inen sel

[isim]

• Yüzün göz, kulak ve burun arasındaki bölümü

  Dedim dilber yanakların kızarmış / Dedi çiçek taktım gül yarasıdır - Âşık Ömer

• Lastik tekerlekli taşıtlarda lastiğin jant ile yere temas eden bölümü arasında kalan yan yüzeyi

Ata Sözleri ve Deyimler

• yanağına kan gelmek
• yanağından kan damlamak

[nesnesiz]

[halk ağzında]

• Kendine gelmek, aklı başına gelmek, ayılmak

  Bırak gece yarısı hoşbeşi Allah aşkına, aydım artık gidip yatayım. - Sait Faik Abasıyanık

[-i]

[mecaz]

• Gerçeği anlamak

[isim]

• Kaymak (II) işi

[sinema]

[televizyon]

• Herhangi bir nedenle filmin atlaması, görüntünün perdeye veya ekrana tam olarak gelmemesi

[isim]

[bitki bilimi]

• Kayıngillerin örnek bitkisi olan, 30-40 metre boyunda, 2 metre çapında, kışın yapraklarını döken, kerestesi beyaz ve değerli olan bir orman ağacı (Fagus orientalis)

[sıfat]

• Bu ağaçtan yapılmış

[isim]

• Kadın veya kocaya göre birbirlerinin erkek kardeşi, kayınbirader, ini

  Sabahleyin kaynım beni bir katıra bindirdi. - Halide Edip Adıvar

[isim]

[denizcilik]

• Yelken indirme, fora karşıtı

[argo]

• Bırakılma, son verilme

  Kavga mayna oldu.

[ünlem]

[denizcilik]

• `İndir` anlamında kullanılan bir seslenme sözü

  Martı'ya beş metre kala `mayna!` diye bağrıldı. - Halikarnas Balıkçısı

Ata Sözleri ve Deyimler

• mayna etmek

[isim]

• Bir işte yardımcı olarak çalışan erkek

  Eli yüzü düzgün, işgüzar bir yamağı mektupçu efendinin yanına kapılandıracaklar... - Ercüment Ekrem Talu

[tarih]

• Yeniçeri Ocağında topçu ve humbaracı gibi askerî kuruluşlarda aday olarak bulunan kimse

[mecaz]

• Birinin etkisinde kalarak onun sözünden çıkmayan kimse

[sıfat]

• Güç, etki veya beceri bakımından alışılmışın üzerinde olan (kimse)

  Sen yaman bir inkılapçı olacaksın Yıldız. - Aka Gündüz

• Kötü, korkulan (kimse)

• Alışılmadık, olağanın dışında

  Köhne çatısı yaman bir gürültü ile birdenbire sarsıldı. - Ercüment Ekrem Talu

[sıfat]

• Yanmakta olan

  Binada yanık lamba bırakmayın.

• Yanmış olan

  Yanık soğan kokulu bir buhar odayı dolduruyordu. - Reşat Enis

• Rengi koyulaşmış

  Kocaman hasır şapkalarının altında sarı saçları uçan, yanık iki genç kız. - Sait Faik Abasıyanık

• Sıkıntı veya hastalıktan iyi gelişmemiş, kavruk

  Yanık bir çocuk.

• Verimsiz, kıraç duruma gelmiş olan

[mecaz]

• Bıkkın, üzüntülü, dertli

[mecaz]

• Duygulu, dokunaklı, acılı, etkili

  Aşk söyletir en yanık türküleri / Ay buluta girdiği gecelerde - Cahit Sıtkı Tarancı

[isim]

• Yanmış yer, yanmış olan yerde kalan iz

  Halıdaki yanığı ördürmeli.

[isim]

• Herhangi bir ısıdan meydana gelen doku bozukluğu

Ata Sözleri ve Deyimler

• yanık kokmak

[isim]

• Sesin bir yere çarpıp geri dönmesiyle duyulan ikinci ses, aksiseda, inikâs, akis, eko

  Ben kimsesiz seyyahı meçhuller caddesinin / Ben yankısından kaçan çocuk kendi sesinin - Necip Fazıl Kısakürek

[mecaz]

• Bir olgunun çevrede uyandırdığı duygu, düşünce veya tepki, akis, inikâs

  Bu çığlıklar, ağızdan ağıza, kulaktan kulağa geniş yankılarla bütün yurdu kaplıyordu. - Yusuf Ziya Ortaç

Ata Sözleri ve Deyimler

• yankı uyandırmak
• yankı yapmak

[isim]

• Yanmak işi

  Vücudumda yanma ile beraber garip bir titreme de vardı. - Reşat Nuri Güntekin

[kimya]

• Bir cismin oksijenle birleşmesi sırasında ortaya çıkan olayların tümü