[kimya]

• İridyum elementinin simgesi

[isim]

• 343 yır

[isim]

• Kalıtımsal olarak ortak fiziksel ve fizyolojik özelliklere sahip insanlar topluluğu

  Türkler, insan olarak, ulus olarak doğunun en üstün ve şerefli ırkıdır. - Salâh Birsel

• Soy

  Esasta dağlı ırktan cahil bir kızcağızdı. - Refik Halit Karay

[biyoloji]

• Bir canlı türünde aynı karakteri taşıyan canlıların oluşturduğu alt bölüm

[isim]

• Beyazla az miktarda siyah karışmasından oluşan renk

  Gözlerinden, kırları artan sakalına bir iki damla yaş düştü. - Falih Rıfkı Atay

[sıfat]

• Bu renkte olan

  Kır sakal. Kır at.

Ata Sözleri ve Deyimler

• kır atın yanında duran ya huyundan ya suyundan

[isim]

• Şehir ve kasabaların dışında kalan, çoğu boş ve geniş yer, dağ bayır

  Araba tenha, düz yolda tıkır tıkır gidiyor, ara sıra kır kokuları getiren hafif bir rüzgâr esiyordu. - Ömer Seyfettin

[isim]

• Bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı

• Keçi tüyü

[sıfat]

• Keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan

  Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek - Halk türküsü

[sıfat]

[argo]

• Huysuz, geçimsiz (kimse)

[bitki bilimi]

• Bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı

Ata Sözleri ve Deyimler

• kıl (kadar) kalmak
• kıl gibi
• kılı kıpırdamamak
• kılı kırk yarmak
• kılına dokunmamak
• kılına halel gelmemek
• kılını (bile) kıpırdatmamak (veya oynatmamak)
• kıl kapmak
• kıl olmak

[sıfat]

• Soğukla sıcak arası, ne soğuk ne sıcak

  Galip ıssız bir gece içinde, ılık bir bahçede, bir havuz kenarında yanan bir meşaledir. - Asaf Halet Çelebi

[isim]

[bitki bilimi]

• Maydanozgillerden, bir yıllık ve özel kokulu otsu bir bitki (Ammi visnaga)

[isim]

• Sıvıların bir kaptan akarken çıkardığı ses

[ünlem]

[halk ağzında]

• "Yok, olmaz" anlamında kullanılan bir söz

[sıfat]

• Bozularak kokmuş (yumurta)

• Cıvık

• İrinlenmiş

  Uyuzlunun bilekleri cılk yara içindeydi. - Sait Faik Abasıyanık

[halk ağzında]

• Sözünün eri olmayan

Ata Sözleri ve Deyimler

• cılk çıkmak
• cılk etmek
• cılkı çıkmak

[isim]

[halk ağzında]

• Dolu

• Ufak ve sert taneli kar

[sıfat]

• Kırma işini yapan

[mecaz]

• Kaba, sert, çevresindekileri inciten (davranış, söz vb.)

  Kırıcı bir davranış.

[mecaz]

• Bir şeyin gerektiği gibi gelişmesini, oluşmasını önleyen, engelleyen

  Grev kırıcı.

[fizik]

• Kırınım oluşturan

  Kırıcı ortam.

[isim]

[ticaret]

• Senet, tahvil, bono ve süresi gelmemiş alacaklarla ilgili alışveriş veya işlem yapan kimse veya kuruluş

[sıfat]

• Sulanarak kıvamı gevşemiş, yumuşamış

[sıfat]

• Fazla suyla karıştığı için biçimini koruyamayacak kadar sulanmış, cılk

  Cıvık hamur.

  Cıvık çamur.

[mecaz]

• Soğuk ve can sıkıcı şakalar yapan (kimse)

[isim]

• Can sıkacak kadar çok konuşan kimse

[isim]

• Vırvırcı olma durumu