[isim]

[edebiyat]

• Şiirde dizelerin sonunda tekrarlanan ve aynı ahengi veren heceler veya aynı görevde olmayan ancak benzeşen sesler, kafiye

[sıfat]

• Uyarma işini yapan (kimse veya şey), münebbih

• Organizmada uyarım yaratan, uyarıcı

  Kahve, uyaran maddelerden biridir.

[isim]

• Bir uyarım, bir tepki yaratan herhangi bir güç, uyarıcı

[isim]

• Herhangi bir konu, sorun üzerine ilgi çekme, ikaz, ihtar, tembih

  Romancının uyarılarından habersiz kaldınız. - Adalet Ağaoğlu

[biyoloji]

• Organizmada uyarım yaratan güç

[isim]

[halk ağzında]

• Uyarmak için söylenen söz, uyarı, ihtar

• Uyaran kimse veya şey

[isim]

• Uyarmak işi, ihtar, tembih

  Birinin çıkıp onu uyarmasına, nasıl göründüğünü söylemesine ihtiyacı vardı. - Elif Şafak

[biyoloji]

• Bir duyu organını, bütün bir sinir düzenini, kendi dışındaki bir nesne veya durumun bir tepkide bulunmaya yöneltmesi

[isim]

• Uyanmak durumu, intibah

  Hayalperest kendi âlemine dalmışken uyanmasına imkân yoktur. - Sait Faik Abasıyanık

• Uyku durumundan çıkma

  Homurdanarak derin ve tatlı bir sabah uykusundan uyanmaya çalışıyor. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[sıfat]

• Uyumamış, bidar

  Uyuyor mu uyanık mı kestiremiyor, uykuyla uyanıklığın sınırlarını bulamıyordu. - Attila İlhan

• Uykudan uyanmış

[mecaz]

• Açıkgöz, kurnaz, cingöz

  Ayrıca son derece zeki ve uyanık bir genç kız vardı. - Haldun Taner

[mecaz]

• Yapacağı işi bilen, dikkatli ve tetikte olan, müteyakkız

[mecaz]

• Bilgisizlikten kurtulmuş, bilgili

  Zeki ve uyanık kişilerle dostluk kadar iyi bir şey olamaz. - Salâh Birsel

[sıfat]

[edebiyat]

• Uyağı bulunan, kafiyeli, mukaffa

[-i]

• Bir kimseye bir davranışta bulunmasını veya bulunmamasını söylemek, ikaz etmek

  Mustafa Kemal Paşa gittikten sonra gelen mebuslar beni uyarıyorlardı. - Falih Rıfkı Atay

• Görevini gereği gibi yapmayan kimseye nasıl davranması gerektiğini hatırlatmak, ihtarda bulunmak

[biyoloji]

• Bir canlının herhangi bir organını dıştan bir etki ile görev yapmaya zorlamak

[halk ağzında]

• Öğütle yola getirmeye çalışmak

[halk ağzında]

• Uyandırmak

[isim]

• Uygun olma durumu, uygunluk

[nesnesiz]

• Uyku durumundan çıkmak

  Seher vaktine yakın uyanmışım. - Necip Fazıl Kısakürek

• Bitkiler canlanıp yeşermeye başlamak

  Tomurcuklar patlamış, tabiat iyiden iyiye uyanmıştı. - Burhan Felek

• Belirmek, ortaya çıkmak, depreşmek

  Sevda, dedim, gönlümde bir coşkun ateş dalgalandı / Gözüm daldı, hayalimde yine binbir zevk uyandı - Enis Behiç Koryürek

[mecaz]

• Gerçekleri anlar, kavrar duruma gelmek

[mecaz]

• Bilgisizlikten kurtulmak

[argo]

• Cinsel yönden hazır duruma gelmek

[isim]

[biyoloji]

• Bir uyaran karşısında organizmanın gösterdiği tepki, tembih

• Bir uyarma sebebiyle herhangi bir kasta, salgı bezinde olan açık veya gizli değişme

[isim]

• Uyarlamak işi, adaptasyon

[edebiyat]

• Bir eseri çevrildiği dilin, konuşulduğu toplumun yaşayışına, inançlarına uydurma

[teknik]

• Birbirine uydurma

[sıfat]

• Uyarlanmış, adapte edilmiş

[isim]

• Uyarlanmak işi

[-e]

[-i]

• Birbirine herhangi bir bakımdan uyar duruma getirmek, intibak ettirmek

• Edebî eserleri, sinema, tiyatro, radyo ve televizyonun teknik imkânlarına uygun duruma getirmek, adapte etmek

• Bir yabancı eseri, kişi ve yer adlarını değiştirerek yerli bir eser durumuna getirmek, adapte etmek