[isim]

[eskimiş]

• Eski takvimde yer alan kânunusani, kânunuevvel ay adlarında geçen `ateş ocağı` anlamındaki söz

  Eski tabirle kânunları yani aralık ve ocak aylarını sevmem. - Burhan Felek

[isim]

[hukuk]

• Yasa

• Geçerli olan kural

  Dünyanın en büyük kanunu, nefsini müdafaa ve muhafaza etmek için karnını doyurmaktır. - Abdülhak Şinasi Hisar

Ata Sözleri ve Deyimler

• kanun çıkarmak
• kanunu çiğnemek

[isim]

[müzik]

• Dikdörtgen biçiminde, bir köşesi kesik, yassı bir sandık üzerine gerilmiş tellerden oluşan, tırnak adı verilen çalgıçlarla çalınan ince saz çalgısı

  Kanunun ilk kez Farabi tarafından yapıldığı söylenir.

[isim]

• Çok zengin kimse

[isim]

• Kur'an'da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi

[isim]

[hayvan bilimi]

• Kuzey Amerika'da, ağaçlarda yaşayan, kafası tilkiye benzeyen, uzun kuyruğu alaca halkalı, boyu yaklaşık 90, kuyruğu 30 santimetre olan kürklü hayvan (Procyon lotor)

[isim]

[anatomi]

• Üst derinin en dış tabakası

  Korun tabakası deriyi koruyan bir oluşumdur.

[isim]

[hayvan bilimi]

• Altı aylığa kadar olan at veya eşek yavrusu

Ata Sözleri ve Deyimler

• kulun atmak

[sıfat]

• Tanrı tarafından lanetlenmiş olan, lanetli

  Melun şeytan.

[isim]

• Lanetlenmiş kimse

  Kendisini Müslüman adıyla takdim eden bu kır saçlı melunu da tanıdım. - Aka Gündüz

[mecaz]

• Nefretle karşılanan, kötü

  Baykuşlar uğursuzdu ama yeterince melun değil. - Elif Şafak

[isim]

• Bir kimseye göre çocuğunun çocuğu

  Onun torunu koşarak yanına gelir, yüzünü, gözlerini öper. - Abdülhak Şinasi Hisar

[mecaz]

• Aynı soydan gelenlerden her biri

  Mademki hepimiz Âdem'le Havva'nın torunlarıyız... - Attila İlhan

[mecaz]

• Takip eden, benimseyen, seven kimse

  Aradan 70 yıl geçmesine rağmen Akif'in torunları o şiiri hâlâ ezberliyor. - Ahmet Kabaklı

[argo]

• Acemi er

Ata Sözleri ve Deyimler

• torunlar
• torun tosun (veya torba) sahibi olmak

[isim]

[tarih]

• Osmanlı sarayında Harem dairesinin ve Enderun'un dışında kalan bölüm

[isim]

[eskimiş]

• İç, içeri, öz

• Gönül, yürek, ruh

[sıfat]

[eskimiş]

• Korunan, korunmuş

  Poyrazdan masun bir kulübe göreceksin. - Sait Faik Abasıyanık

• Saklanmış

[isim]

• Araştırılıp öğrenilmesi, düşünülüp çözümlenmesi, bir sonuca bağlanması gereken durum, mesele, problem

  Türkiye'ye gölge oyununun ne zaman ve nasıl girdiği sorunu üzerine çeşitli yorumlar bulunmaktadır. - Metin And

[mecaz]

• Sıkıntı veren durum, dert

Ata Sözleri ve Deyimler

• sorun çıkarmak
• sorun etmek
• sorun olmak

[isim]

• Danalıktan yeni çıkmış genç boğa

[mecaz]

• Sağlıklı, tıknaz delikanlı

  Yanında oturan nefer, tosun bir oğlan; ona dik dik bakıyor, kızıyor gibi görünüyor. - Memduh Şevket Esendal

Ata Sözleri ve Deyimler

• tosun gibi

[isim]

[matematik]

• Toplam

  Etraftaki hurmalıkta oturan taşralı halkın yekûnu da dört, beş bin kişiyi bulur. - Falih Rıfkı Atay

Ata Sözleri ve Deyimler

• yekûn çekmek

[isim]

[anatomi]

• Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı

• Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü

  Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum. - Haldun Taner

[mecaz]

• Kibir, büyüklenme

  Burnundan yanına varılmıyor.

[coğrafya]

• Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü

Ata Sözleri ve Deyimler

• burnu bile kanamamak
• burnu büyümek
• burnu çenesine değmek
• burnu Kafdağı'na çıkmak (veya varmak)
• burnu Kafdağı'nda (olmak)
• burnu kırılmak
• burnuna girmek
• burnuna karıncalar dolmak
• burnuna koymak
• burnundan (fitil fitil) gelmek
• burnundan ayrılmamak
• burnundan düşen bin parça olmak
• burnundan gelmek
• burnundan getirmek
• burnundan kıl aldırmamak
• burnundan solumak
• burnundan yakalamak
• burnunda tütmek
• burnunu çekmek
• burnunu kırmak
• burnunun dibine sokulmak
• burnunun dikine (veya doğrusuna) gitmek
• burnunun ucundan ötesini (veya ilerisini) görmemek
• burnunun ucunu görmemek
• burnunun yeli harman savurmak
• burnunun yeli kırılmak
• burnunu sıksan canı çıkacak
• burnunu sokmak
• burnunu sürtmek (veya burnu sürtülmek)
• burnu sızlamak
• burnu yere düşse almaz
• burun bükmek
• burun kıvırmak
• burun şişirmek
• burun yapmak

[isim]

[hayvan bilimi]

• Geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan (Ovis aries)

[mecaz]

• Verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kimse

Ata Sözleri ve Deyimler

• koyun can derdinde, kasap yağ derdinde
• koyun gibi
• koyun kaval dinler gibi dinlemek
• koyunun bulunmadığı yerde keçiye Abdurrahman Çelebi derler

[isim]

• Kollar arası, kucak

  Ninem bizde bulunduğu zamanlar onun koynundan başka bir yerde yattığımı hiç bilmem. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

• Göğüsle giysi arası

  Kesesini koynunda taşır.

[mecaz]

• Koruyucu, şefkatli çevre

  Hepimiz bu yurdun koynunda yetiştik.

Ata Sözleri ve Deyimler

• koynuna almak
• koynuna girmek
• koynunda yılan beslemek