[isim]

• Tınlayan şeyin çıkardığı ses, tınlama sesi

[isim]

[müzik]

• Türlü müzik araçlarının verdiği sesleri birbirinden ayırt etmeyi sağlayan ses özelliği

[fizik]

• Bir cismin titreşiminden çıkan sesi, başka nitelikteki bir cismin aynı yükseklikte çıkan sesinden ayırt ettiren özellik, tınnet

[mecaz]

• Söyleniş biçimi, vurgusu

  Bu cümlenin tınısında ufak bir böbür sezer gibi oldum. - Haldun Taner

[isim]

[eskimiş]

• Tınlama, çınlama

[fizik]

• Tını

[isim]

• Tınmak durumu

[sıfat]

• Boş, bomboş

[mecaz]

• Bilgisiz, cahil

[nesnesiz]

[teklifsiz konuşmada]

• Ses çıkarmak

• Önemsemek, önem vermek, dikkate almak, takmak

  Adam hiç tınmadı, cıgarasından derin bir soluk aldı. - Attila İlhan

[isim]

• Tınlamak işi

  Seslerindeki o küçümseyen tınlama, bakışlarının sürekli oynaklığı, başlarını şöyle geriye atışları hatta gülümseyişleri. - Attila İlhan

[isim]

• Dövülerek savrulmaya hazırlanan ekin yığını

• Yığın

  Bu surattan kurtulmak için kalkıyor, kitap tınazları arasından, ikisini görebileceği bir yer seçiyor. - Attila İlhan

[nesnesiz]

• `Tın` sesi biraz sürüp gitmek, çınlamak

[isim]

• Tınlatmak işi

[-i]

• Tınlamasına yol açmak

[sıfat]

• `Tın` sesi çıkaran

• Ahenkli, ritmik

  Eczacı İhsan Bey'in tamburundan ağır tınlamalı birtakım sesler geliyordu. - Attila İlhan

[isim]

• Metal bir nesne sert bir yüzeye düştüğü zaman çıkan ses

[sıfat]

• Parasız, züğürt

[sıfat]

• Boş

[argo]

• Para

  Tıngırın varsa uçlan, dedi. - Sait Faik Abasıyanık

Ata Sözleri ve Deyimler

• tıngır elek tıngır saç, elim hamur karnım aç

[zarf]

• Birdenbire, aniden ses çıkararak

  Sahan tıngadak düştü.

[isim]

• Tıngırdayan bir şeyin çıkardığı sesin adı

  Teneke tıngırtısı, öteki fabrikalara çarpıp yankılandı. - Lâtife Tekin