Sürgü ile Başlayan Kelimeler

SÜRGÜ ile başlayan 8 kelime bulunuyor. Başında SÜRGÜ olan kelimeler ve kelime anlamları.

Ayrıca, "Sürgü kelimesinin anlamı nedir? İçinde sürgü olan kelimeler." içeriklerine bakabilirsiniz.

11 Harfli Kelimeler

SÜRGÜLENMEK21

10 Harfli Kelimeler

SÜRGÜLENME20, SÜRGÜLEMEK20

9 Harfli Kelimeler

SÜRGÜLEME19

8 Harfli Kelimeler

SÜRGÜSÜZ23

7 Harfli Kelimeler

SÜRGÜ18

6 Harfli Kelimeler

SÜRGÜN15

5 Harfli Kelimeler

SÜRGÜ14

SÜRGÜ

[isim]

  • Kapının kapanması için arkasına yatay olarak yerleştirilen demir veya ağaç kol, tırkaz, sürme

    Ne var ki banyo kapısının sürgüsü tutuk, kilidi de kırık olduğundan, kolu indirerek dışarı çıkmayı başarmıştı her seferinde. - Elif Şafak

  • Sürülmüş tarlayı bastırmak ve düzeltmek için kullanılan, taştan veya ağaç kütüğünden tarım aracı, tapan
  • Sıvayı bastırıp düzeltmek için kullanılan büyük mala
  • Hastanın büyük ve küçük abdestini yapabilmesi için altına sürülen kap
  • Çoğu kez bölümlere ayrılmış bir çubuk üzerinde veya bir cetvelin, bir kumpasın ortasına açılmış bir oluk içinde kayabilen sivri uç veya küçük lama

Birleşik Kelimeler: sürgü kolu

SÜRGÜN

[isim]

  • Ceza olarak belli bir yerin dışında veya belli bir yerde oturtulan kimse

    Sürgünü yalnız memleket hasreti yıkmaz, yıkması için bu hasrete utandırıcı bir gönül yarası karışmalıdır. - Refik Halit Karay

  • Sürülme işi, nefiy

    Sürgün benim için ölüm gibi bir şey olmuştu. - Reşat Nuri Güntekin

  • Bir kimsenin sürüldüğü yer

    Sürgünlerde çile dolduruyordu en güzel yaşında. - Yusuf Ziya Ortaç

  • Filiz
  • İshal

Ata Sözleri ve Deyimler

  • sürgüne göndermek
  • sürgün gitmek (veya olmak)
  • sürgün vermek

Birleşik Kelimeler: sürgün avı

SÜRGÜLÜ

[sıfat]

  • Sürgü kolu olan

    Sürgülü kapı. Sürgülü pencere.

  • Sürgüsü itilmiş, sürgülenmiş olan

SÜRGÜLEME

[isim]

  • Sürgülemek işi

SÜRGÜLENME

[isim]

  • Sürgülenmek işi

SÜRGÜLEMEK

[-i]

  • Sürgü sürerek kapamak
  • Sürgü ile bastırarak düzeltmek

SÜRGÜLENMEK

[nesnesiz]

  • Sürgülemek işi yapılmak

SÜRGÜSÜZ

[sıfat]

  • Sürgüsü olmayan