[isim]

[hayvan bilimi]

• Kuzey Avrupa'da yaşayan, geniş dallı boynuzları olan, iri bir tür geyik

[isim]

• Gözde sarıya çalan kestane rengi

[sıfat]

• Bu renkte olan

  Ela gözlerini sevdiğim dilber / Seni görmeyeli göresim geldi - Karacaoğlan

[sıfat]

[halk ağzında]

• Büyük, yetişkin, yaşlı, kart

[isim]

[mecaz]

• Yaşı küçük olduğu hâlde sözleri ve davranışları büyükmüş gibi olan çocuk

[isim]

[madencilik]

• Bir alaşımdaki madenlerin erime derecesi farkından yararlanarak bunları birbirinden ayırma işlemi

[isim]

[eskimiş]

• Söz, lakırtı, laf

Ata Sözleri ve Deyimler

• kale almamak

[sıfat]

• Saçı dökülmüş olan (kimse)

  Simitçi kumraldı, saçları dökülmüştü, evet basbayağı keldi adam. - Ahmet Ümit

[mecaz]

• Çıplak (doğa), yaprakları dökülmüş (bitki)

  Yükselip alçalıyor, kel tepelerin etrafını dönüyordu. - Sait Faik Abasıyanık

[mecaz]

• Gelişmemiş, cılız (bitki)

  Kel bir ağaç.

[mecaz]

• İçinde az eşya bulunan

Ata Sözleri ve Deyimler

• kel başa şimşir tarak
• kele köseden yardım olmaz
• keli görünmek
• keli kızmak
• keli körü toplamak
• kelin ayıbını takke örter
• kelin merhemi olsa başına sürer (veya kelin medarı olsa kendi başında olur)
• kel ölür, sırma saçlı olur, kör ölür badem gözlü olur
• kel yanında kabak anılmaz

[sıfat]

• Dili tutulmuş, konuşamaz duruma gelmiş

Ata Sözleri ve Deyimler

• lal etmek

[isim]

[eskimiş]

• Parlak kırmızı renkte, billurlaşmış, saydam bir alüminyum oksidi olan değerli bir taş

[sıfat]

• Bu taşın renginde olan

• Kırmızı renkli bir tür mürekkep

[isim]

• Uzak Doğu'da yetişen Amerikan elmasından çıkan zamk

• Boyacılıkta kullanılan, kırmız böceğinin üst deri bezlerinin salgıladığı madde

[isim]

[bitki bilimi]

• Asklı mantarlara özgü üreme organı

[isim]

• Dingil

[ünlem]

• Telefon konuşmasına başlarken kullanılan bir seslenme sözü

[argo]

• (alooo) Kendisine bakmasını veya kendisiyle ilgilenmesini istediği kişiye karşı söylenen seslenme sözü

[isim]

• Yankı

[isim]

[anatomi]

• İnsan vücudunda omuz başından parmak uçlarına kadar uzanan bölüm

• Giyside vücudun bu bölümünü saran parça

  Kara yağız oğlan yalandan gözlerinin yaşını pembe mintanının kollarına siliyordu. - Osman Cemal Kaygılı

• Makinelerde tutup çevirmeye, çekmeye yarayan ağaç veya metal parça

[anatomi]

• Koyun, dana, kuzu vb.nde ön ayağın üst bölümü

[bitki bilimi]

• Ağaçlarda gövdeden ayrılan kalın dal

[müzik]

• Bazı çalgıların elle tutulan sap bölümü

• Koltuk, divan vb.nin yan tarafında bulunan dayanmaya yarayan parça

• Bir şeyin ayrıldığı bölümlerden her biri, dal (I), kısım, şube, branş

  Türk Dil Kurumunun bilim ve uygulama kolları.

[tarih]

• Karakol

  Lakin böyle kardan yolların örtüldüğü bu gecede, koldan korku yoktu. Rahatça eğlenebilirlerdi. - Refik Halit Karay

• İş takımı, ekip, grup

  Öteki koldaki iki hamlacıdan birisi acınacak bir zayıflıktaydı. - Sait Faik Abasıyanık

[askerlik]

• Kanat

  Sağ kol. Sol kol.

• Dizi, düzen

  Yürüyüş kolu.

[denizcilik]

• Bir halat oluşturan bükülmüş lif demetlerinden her biri

Ata Sözleri ve Deyimler

• kola çıkmak
• kol atmak
• kol gezmek
• kol kanat olmak (veya germek)
• kolları kopmak
• kollarını açmak
• kollarının arasına almak
• kollarını sallaya sallaya gelmek
• kolları sıvamak
• kolu kanadı kırılmak
• koluna girmek
• koluna kuvvet
• kolunda altın bileziği olmak
• kol uzatmak
• kol vermek
• kol vurmak

[isim]

• Şaman

[isim]

• Zevk, mutluluk, tat

Ata Sözleri ve Deyimler

• kâm almak

[isim]

[anatomi]

• Tellerden oluşan ve kasılarak vücut hareketlerini sağlayan organ ve bu organın telsi dokusu, adale

  Kol kasları. Kalp kası.

[sıfat]

[eskimiş]

• Kötü, fena (göz, söz vb.)

• Noksan, eksik

  Kem akçe.

Ata Sözleri ve Deyimler

• kem söz, kalp (veya kem) akçe sahibinindir