[isim]

[halk ağzında]

• Ağabey

[sıfat]

• İyi, pekiyi, daniska

  Beni Konya Lezzet Lokantası'na götürdü, âlâ bir öğle yemeği çekti. - Halide Edip Adıvar

[sıfat]

• Karışık renkli, çok renkli, alaca

  Ala kilim eskimiş.

[isim]

• Alabalık

[halk ağzında]

• Açık kestane renginde olan, ela (göz)

[isim]

[halk ağzında]

• Kekliğin boynundaki siyah halka

Ata Sözleri ve Deyimler

• ala keçi her vakit püsküllü oğlak doğurmaz

[isim]

[madencilik]

• Bir alaşımdaki madenlerin erime derecesi farkından yararlanarak bunları birbirinden ayırma işlemi

[isim]

[eskimiş]

• Söz, lakırtı, laf

Ata Sözleri ve Deyimler

• kale almamak

[isim]

• Uzak Doğu'da yetişen Amerikan elmasından çıkan zamk

• Boyacılıkta kullanılan, kırmız böceğinin üst deri bezlerinin salgıladığı madde

[isim]

• Bazı ülkelerde, hükümdarların, mareşallerin, din adamlarının güç sembolü olarak törenlerde taşıdıkları bir tür ağaç veya metalden değnek

[eskimiş]

• İhtiyarların baston yerine kullandıkları uzun sopa

[isim]

[bitki bilimi]

• Asklı mantarlara özgü üreme organı

[isim]

• Dingil

[ünlem]

• Telefon konuşmasına başlarken kullanılan bir seslenme sözü

[argo]

• (alooo) Kendisine bakmasını veya kendisiyle ilgilenmesini istediği kişiye karşı söylenen seslenme sözü

[isim]

[anatomi]

• İnsan vücudunda omuz başından parmak uçlarına kadar uzanan bölüm

• Giyside vücudun bu bölümünü saran parça

  Kara yağız oğlan yalandan gözlerinin yaşını pembe mintanının kollarına siliyordu. - Osman Cemal Kaygılı

• Makinelerde tutup çevirmeye, çekmeye yarayan ağaç veya metal parça

[anatomi]

• Koyun, dana, kuzu vb.nde ön ayağın üst bölümü

[bitki bilimi]

• Ağaçlarda gövdeden ayrılan kalın dal

[müzik]

• Bazı çalgıların elle tutulan sap bölümü

• Koltuk, divan vb.nin yan tarafında bulunan dayanmaya yarayan parça

• Bir şeyin ayrıldığı bölümlerden her biri, dal (I), kısım, şube, branş

  Türk Dil Kurumunun bilim ve uygulama kolları.

[tarih]

• Karakol

  Lakin böyle kardan yolların örtüldüğü bu gecede, koldan korku yoktu. Rahatça eğlenebilirlerdi. - Refik Halit Karay

• İş takımı, ekip, grup

  Öteki koldaki iki hamlacıdan birisi acınacak bir zayıflıktaydı. - Sait Faik Abasıyanık

[askerlik]

• Kanat

  Sağ kol. Sol kol.

• Dizi, düzen

  Yürüyüş kolu.

[denizcilik]

• Bir halat oluşturan bükülmüş lif demetlerinden her biri

Ata Sözleri ve Deyimler

• kola çıkmak
• kol atmak
• kol gezmek
• kol kanat olmak (veya germek)
• kolları kopmak
• kollarını açmak
• kollarının arasına almak
• kollarını sallaya sallaya gelmek
• kolları sıvamak
• kolu kanadı kırılmak
• koluna girmek
• koluna kuvvet
• kolunda altın bileziği olmak
• kol uzatmak
• kol vermek
• kol vurmak

[isim]

[anatomi]

• Tellerden oluşan ve kasılarak vücut hareketlerini sağlayan organ ve bu organın telsi dokusu, adale

  Kol kasları. Kalp kası.

[isim]

[denizcilik]

• Gemileri, farklı iki su düzeyinin birinden öbürüne aşırmak için yapılmış ara havuz

[sıfat]

[halk ağzında]

• Uyanık, gözü açık, müteyakkız

• Uykusu hafif

Ata Sözleri ve Deyimler

• sak durmak
• sak yatmak

[isim]

[eskimiş]

[bitki bilimi]

• Sap

[isim]

• Birçok kalın direk yan yana bağlanarak yapılan, düz ve korkuluksuz deniz veya ırmak taşıtı

  Dalgaları ufukları örten bir denizde, küçük bir sal parçası üstünde bir boraya mı tutulduk? - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[isim]

[halk ağzında]

• Tabut

[isim]

• Elin parmak dipleriyle bilek arasındaki iç bölümü, avuç içi

• Ayak tabanı

[bitki bilimi]

• Yaprakların düz ve parlak bölümü

[isim]

• Yağmur, yaz yağmuru

[isim]

[eskimiş]

• Kusma