[isim]

[kimya]

• Alkol kökü

[sıfat]

• Ekilmiş olan, mezru

  Ekili tarla.

[isim]

[halk ağzında]

• Eldiven

• Ekin biçerken sol elin parmaklarına geçirilen, eldiven biçiminde, tahtadan yapılan bir araç

[denizcilik]

• Yelken dikenlerin kullandığı, madenî yüksüğü olan meşin eldiven

[sıfat]

• İlk durumunda kalmış olan, gelişmesinin başında bulunan, iptidai, primitif

  Tiyatro yönetimi ve sahne düzeni her bakımdan ilkel, çağın koşullarına uygun olarak bozuktu. - Metin And

• Sanatta yalın bir nitelik gösteren, yapmacıksız olan, primitif

• Basit, karmaşık olmayan

  Gayet ilkel bir dokuma tezgâhında harıl harıl çalışan iki işçi gördüm. - Fikret Otyam

[isim]

• Özellikle XIV-XV. yüzyıllarda İtalyan ressamlarına, Orta Çağ sonlarında Avrupa ressamlarına verilen ad

[mecaz]

• Eğitimsiz, kültürsüz, görgüsüz

[felsefe]

• Zaman bakımından en eski olan, iptidai, primitif

Ata Sözleri ve Deyimler

• ilkel kalmak

[sıfat]

• İçinde kil bulunan

  Killi kütle. Killi şist.

[edat]

[halk ağzında]

• `Sonra` edatı gibi, çıkma durumundaki sözlerin ardı sıra geldiğinde birbirine bağladığı iki yargıdan birincisini zorlayıcı bir sebep olarak gösteren bir söz

  Sen meram ettikten kelli, tekeden süt çıkarırım, ağam! diyordu. - Halikarnas Balıkçısı

[isim]

• Aksaray iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

[eskimiş]

• Akıtma

[isim]

• Türkiye'nin Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde yer alan illerinden biri

[sıfat]

• Kili andıran, kile benzeyen, kil gibi

[sıfat]

[eskimiş]

• Yakı ile ilgili

[isim]

• Elin iç yüzüyle vurulan tokat

  Adam keçinin gerisine hafif bir sille indirdi. - Necati Cumalı

[isim]

• Uykuda sıçrama

[sıfat]

• Üstündeki yazı veya çizgiler silinmiş, bozulmuş, aşınmış olan

  Silik para. Silik yazı.

[mecaz]

• Kendini gösteremeyen, dikkati çekmeyen veya önemli ve belirli olmayan

[zarf]

• Kendini gösteremeden

  İşte, bu şahsiyetin yanında ötekiler âdeta silik ve sinmiş kalıyordu. - Ruşen Eşref Ünaydın

[sıfat]

• Bir yola giren, bir yolda giden

Ata Sözleri ve Deyimler

• salik olmak