[isim]

[halk ağzında]

• Burun, burun ucu

• Gelin tacı

• Tezek yığını

[isim]

• Ak olma durumu

  Ocaktan aklığını yitirmiş bir bezle döndü, yeni gelenin masasını sildi. - Rıfat Ilgaz

• Kadınların makyaj için yüzlerine sürdükleri beyaz bir sıvı, düzgün

[sıfat]

• Aksayan, hafifçe topallayan

[mecaz]

• İyi gitmeyen, iyi işlemeyen

  İşin aksak yönü.

[isim]

[edebiyat]

• Eski Yunan ve Latin şiir ölçüsünde, sondan bir önceki hecesi kısa olacak yerde uzun olan dize

[isim]

[müzik]

• Türk müziğinde kıvrak bir usul

Ata Sözleri ve Deyimler

• aksak eşekle yüksek dağa çıkılmaz

[isim]

• Kalın biçilmiş uzun tahta

• Ahşap yapılarda kiriş olarak kullanılan kalın biçilmiş uzun tahta

[sıfat]

[mecaz]

• Kaba, anlayışsız kimse, kereste

  Önümüze geçen pahalı bir Alman arabasıydı, direksiyonundaki de bir başka kalas. - Sulhi Dölek

Ata Sözleri ve Deyimler

• kalas gibi

[sıfat]

[halk ağzında]

• Kalmış, artmış

• Eskimiş

• Evlenme çağı geçmiş, evde kalmış (kız)

• Eksik, noksan

[isim]

• Genellikle ölçü aletlerinde gösterge çizelgesi

  Akımölçerin skalası.

• Çeşitlilik

[müzik]

• Bir bestede kullanılabilecek aynı türden sesler kümesi

[eskimiş]

• Gam

Ata Sözleri ve Deyimler

• skala yapmak

[sıfat]

• Giyinişinden, konuşma ve davranışlarından seviyesiz, dengesiz ve saf olduğu anlaşılan (kimse)

  Hem evli barklı bir kadın olduğundan haberi yok mu bu salak şeyin? - Ayla Kutlu

[isim]

• Yetişkin erkeklerde yanak ve alt çenede çıkan kılların tümü

  Sakalı kır, yaşı elliyi aşkın fakat dinçti. - Falih Rıfkı Atay

• Bazı hayvanlarda çene altında bulunan kılların tümü

[denizcilik]

• Gemi karinasında oluşan yosun, yapışan midye vb. yabancı madde

Ata Sözleri ve Deyimler

• sakal bırakmak (veya koyuvermek veya salıvermek veya uzatmak)
• sakalı bitmek
• sakalı değirmende ağartmamak
• sakalı ele vermek (veya kaptırmak)
• sakalım yok ki sözüm dinlensin
• sakalına ak (veya kır) düşmek
• sakalına göre tarak vurmak
• sakalına gülmek
• sakalına kar yağmak
• sakalının altına girmek
• sakalı saydırmak
• sakal oynatmaz

[isim]

• Çene altı

[sıfat]

[halk ağzında]

• Kısır olan (kadın veya dişi hayvan)

[sıfat]

[bitki bilimi]

• Sporları ask denen torbalar içinde oluşan (mantar)

[sıfat]

• Yayvan ve dolgun (yüz)

  Şarap kızılı vurmuş ablak yüzüyle öfkeli girdi içeri. - Orhan Kemal

[isim]

[bitki bilimi]

• Baklagillerden, yurdumuzun her yerinde yetiştirilen, yeşil kabuklu ve taneli bir bitki (Vicia faba)

  Evlerinin uğru bakla / Al beni koynunda sakla - Halk türküsü

[bitki bilimi]

• Bu bitkinin yeşil ürünü veya kuru tanesi

• Bir zinciri oluşturan halka veya parçalardan her biri

Ata Sözleri ve Deyimler

• bakla dökmek (veya atmak)
• bakla kadar
• baklayı ağzından çıkarmak

[sıfat]

• Suya batırılmış, üzerine su dökülmüş veya yağmurdan ıslanmış olan

  Baş başa uzandık seninle ıslak / Çimenlerine yaz bahçelerinin - Ahmet Hamdi Tanpınar

• Herhangi bir nedenle yaşarmış, sulanmış

  Hastanın soğuk terle ıslak alnına avucunu koyarak durdu. - Peyami Safa

[isim]

[halk ağzında]

• Arpacık soğanı