[isim]

• Erkek

  Noksansız bir çeyiz ve düğünle iyi bir ere verilen Zeynep'in hissesi ayrılmıştır. - Tarık Buğra

[mecaz]

• İşini iyi bilen, yetenekli kimse

  Sanat eri çalışır, bir eser kor ortaya, onun güzel olduğuna inanır, o güzelliği herkesin anlamasını, kavramasını ister. - Nurullah Ataç

[sıfat]

[mecaz]

• Kahraman, yiğit

[askerlik]

• Rütbesiz asker, nefer

  Düşman erleri arasında Fransızlar da vardır. - Salâh Birsel

[halk ağzında]

• Koca

Ata Sözleri ve Deyimler

• ere gitmek (veya varmak)
• ere vermek
• erim er olsun da yerim çalı dibi olsun
• erine göre bağla başını, tencerene göre kaynat aşını
• er kocar, gönül kocamaz
• er lokması er kursağında kalmaz
• er olan ekmeğini taştan çıkarır
• er oyunu üçe kadar

[zarf]

[halk ağzında]

• Erken

  Er sabah kalktım ki sular çağlıyor - Halk türküsü

[kimya]

• Erbiyum elementinin simgesi

• Türk alfabesinin yirmi birinci harfinin adı, okunuşu

[isim]

[müzik]

• Gam (II) dizisinde do ile mi arasındaki ses

[kimya]

• Renyum elementinin simgesi

[isim]

• Birbirinin aynı olan veya birbirine çok benzeyen iki şeyden her biri, benzeri

  Çorabın öbür eşini yerden almak için sol ayağını uzatıyordun. - Ömer Seyfettin

• Karı kocadan her biri, hayat arkadaşı, refik, refika

  Kadın diye eşini bellemiş, dürüst, aile babası bir adamdır. - Zeyyat Selimoğlu

• Birlikte yaşayan dişi ve erkek hayvandan her biri

  Güvercin eşini arıyor.

• İkişer kişilik gruplarla oynanan oyunlarda, ortak oynayan iki kişiden her birinin öbürüne göre durumu, partner

  Briçte kuvvetli bir eş seçti.

[halk ağzında]

• Kuma, ortak

[halk ağzında]

• Arkadaş

[halk ağzında]

• Döl eşi

Ata Sözleri ve Deyimler

• eşi benzeri (veya manendi veya menendi) olmamak (veya bulunmamak veya yok)
• eş tutmak

• Türk alfabesinin yirmi üçüncü harfinin adı, okunuşu

[isim]

• Kötülük, fenalık

  Abdülhak Hamit'in Kemal'e galebesi, şerrin hayra galebesi demekti. - Yahya Kemal Beyatlı

[sıfat]

• Kötü, fena

Ata Sözleri ve Deyimler

• şerrine lanet

• Türk alfabesinin yirminci harfinin adı, okunuşu

[isim]

[spor]

• Delici kılıç

• Delici kılıçla oynanan, hedef bölgesi bütün vücut olan bir tür kılıç oyunu

[isim]

• Işığa karşı bakıldığında kâğıt tabakasının yapısal görünümü

[isim]

• Yalnız bir ailenin oturabileceği biçimde yapılmış yapı

• Bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut, hane

  Ana oğul, yeni kiraladıkları eve bir pazar günü taşındılar. - Necati Cumalı

[mecaz]

• Aile

  Evine bağlı bir adam.

[eskimiş]

• Soy, nesil

Ata Sözleri ve Deyimler

• ev açmak
• ev alma, komşu al
• ev bozmak
• evde kalmak
• evdeki pazar (veya hesap) çarşıya uymaz
• eve çıkmak
• ev ev dolaşmak (veya gezmek)
• evi ev eden avrat
• ev işletmek
• evlerden ırak (veya uzak)
• evlere şenlik
• ev tutmak

• Türk alfabesinin yirmi yedinci harfinin adı, okunuşu

[bağlaç]

• İki kelime veya iki cümle arasına girerek aralarında bir bağ olduğunu anlatan söz

  Galiba bir vehme kapılıyorum ve galiba bir hastalık beynimi kemiriyor. - Aka Gündüz

[isim]

• Bir olayda birbiri ardınca görülen, bir işte birbiri ardınca beliren, gelişen değişik durumların her biri, aşama, merhale, mertebe, safha

[isim]

[tarih]

• Bir kalenin veya tahkim edilmiş bir yerin teslimi

[isim]

• Arka, art

  Biz kuru canımıza razıyız diye peşimizden geliyordu. - Falih Rıfkı Atay

• Elbisenin etek kısmı

Ata Sözleri ve Deyimler

• peşinde (veya peşinden) gitmek
• peşinde (veya peşinden) koşmak
• peşinde dolaşmak (veya gezmek)
• peşinden sürüklemek
• peşinden yürümek
• peşinde olmak
• peşine düşmek (veya gitmek)
• peşine takılmak
• peşine takmak
• peşini bırakmamak

[isim]

[halk ağzında]

• Bazı giysilerin bol olması için yanlarına eklenen kumaş parçası

[isim]

[eskimiş]

• İnişli yer, bayır

[sıfat]

• Eğik, meyilli

[isim]

[müzik]

• Klasik Türk müziğinde faslın giriş taksiminden sonra, şarkıdan önce çalınan parça

  Bir giriş bölümünü birlikte dinliyoruz, ağır bir peşrev eşliğinde birbirimizi yokluyoruz. - Reha Mağden

[spor]

• Güreşe tutuşmadan önce pehlivanların ellerini birbirine ve uyluklarına vurarak ve hafifçe sıçrayarak yaptıkları gösteri

[edebiyat]

• Halk hikâyelerinde, türkülerin okunup çalınışı sırasında türkü aralarına katılan mâni türünden küçük türküler