[isim]

• Bir şeyi oluşturan parçaların kendi aralarında ve parçalarla bütün arasında bulunan uygunluk, oran, orantı, tenasüp

[matematik]

• Birincinin ikinciye oranı, üçüncünün dördüncüye oranına eşit olan dört terim arasındaki bağıntı, orta

[sıfat]

• Aralarında orantı bulunan, mütenasip

  Üstelik kişilikleri, liderlik nitelikleri, güçleri ve güzellikleriyle de orantılı değildir. - Cahit Külebi

• Bir orantıyla ilgili olan

  Gazetecilik de spor da o kitlelerin genel seviyesiyle doğrudan orantılıdır. - Haldun Taner

[matematik]

• Bir niceliğin iki, üç, ... kez çoğalması veya azalması, başka bir niceliğin o nispette çoğalmasını veya azalmasını gerekli kılarsa `bu iki nicelik birbiriyle orantılıdır` denir

[isim]

• Orantılamak işi veya durumu

[-i]

• Orantılı olarak düşünmek veya değerlendirmek

[isim]

• Orantılanmak işi veya durumu

[nesnesiz]

• Orantılı olarak düşünülmek

[sıfat]

• Orantısı olmayan

[isim]

• Orantısız olma durumu

  Sadece vücudu değil, vücudu ile kafası arasındaki orantısızlık da büyüyordu gün geçtikçe. - Elif Şafak