[zarf]

• Vaktinden önce, alışılan zamandan önce, er, geç karşıtı

  Sakın geç kalma, erken gel. - Ahmet Rasim

• Sabahın ilk saatlerinde

  Ertesi gün iki kardeş erken çıkmışlardı yola. - Ayşe Kulin

Ata Sözleri ve Deyimler

• erken kalkan yol alır, er evlenen döl alır
• erken kalktım işime, şeker kattım aşıma

[sıfat]

[eskimiş]

• Beklenmedik hoş ve şaşırtıcı sözler söyleyen, güldürücü hikâye anlatan (kimse), nükteci

  Nekre ve zarif, iyi bir hatipti. - Falih Rıfkı Atay

[sıfat]

• Bir dış gücün etkisi altında uzama, kısalma, eğrilme vb. biçim değişikliklerine uğradıktan sonra, etkinin kalkmasıyla eski biçimini alabilme özelliğinde olan, elastik, elastiki

  Çelik ve kauçuk çok esnek cisimlerdir.

[mecaz]

• Değişik yorumlara elverişli

[mecaz]

• Görüş ve tutumlarında katı olmayan

[-e]

• Erişmek

  Nereden geldiğini anlamadığı bir ataklığa ermişti. - Necati Cumalı

• Kavuşmak

• Yetişip dokunmak

  Eli tavana ermek.

[nesnesiz]

• İnsan veya bitki büyüyüp gelişmek, yetişmek

[nesnesiz]

• Ürün olgunlaşmak

  Arpalar erdi de gelin, girdik yolmaya - Halk türküsü

[nesnesiz]

[din bilgisi]

• Kendini Tanrı yoluna vermiş kimse insanüstü kutsal bir aşamaya erişmek

Ata Sözleri ve Deyimler

• erdiğine erer, ermediğine taş atar

[isim]

• Bir cismi iki eşit parçaya bölen çizgi, mihver

  Politikacıların kendilerini evrenin ekseni saymamaları gereğini anlamaları için... - Haldun Taner

[matematik]

• Üzerinde bir pozitif yön varsayılan sonsuz doğru

• Dingil

[mecaz]

• Çizgi

  Metnin müziğini, büyüsünü böyle bir eksen çevresinde aradım. - Adalet Ağaoğlu

[isim]

[halk ağzında]

• Büyük çivi

[isim]

[eskimiş]

• Esre

[isim]

• Tahta, ağaç yontmaya ve çivi çakmaya yarayan, kısa saplı, bir yanı keskin ağızlı çelik araç

  Kadınlar kucaklarından bebeklerini atıp ellerine keserleri aldılar. - Lâtife Tekin

[isim]

[eskimiş]

• Soyluluk, ululuk, büyüklük, asalet

• Bağış olarak verme, iyilik, cömertlik, eli açıklık, lütuf

  Bir başka kerem beklemez artık gelecekten. - Yahya Kemal Beyatlı

Ata Sözleri ve Deyimler

• kerem buyurun (veya eyleyin)
• kerem etmek

[isim]

[halk ağzında]

• Büyük ve derin karavana

[sıfat]

• Kesme işini yapan

[isim]

[matematik]

• Bir şekli özellikle bir üçgenin kenarlarını kesen doğru

[isim]

• Bele dolayarak toka ile tutturulan, kumaş, deri veya metalden yapılan bel bağı

  Nihat elinde tuttuğu kemeri denize fırlatıp attı. - Peyami Safa

• Etek, pantolon vb. giysilerin bele gelen bölümü

• Emniyet kemeri

[sıfat]

• Tümsekli

  Kemer burun.

[anatomi]

• Kemiklerden oluşan yay biçimindeki yapı

  Kaş kemeri. Damak kemeri. Ayak kemeri.

[jeoloji]

• Katmanlı kayaçlarda bir kıvrımın kabarık tepe yeri, tekne karşıtı

[mimarlık]

• İki sütun veya ayağı birbirine üstten yarım çember, basık eğri, yonca yaprağı vb. biçimlerde bağlayan ve üzerine gelen duvar ağırlıklarını, iki yanındaki ayaklara bindiren tonoz bağlantı

  Büyük bir camiydi bu. Minareleri, kubbeleri, kemerleri ve parmaklıklı pencereleri filan hepsi tamamdı. - Oğuz Atay

[eskimiş]

• Özellikle yolculukta kullanılan, üzerinde altın, para yerleştirmeye yarar gözleri olan meşin kuşak

Ata Sözleri ve Deyimler

• kemer (veya kemerini) sıkmak
• kemeri dolu olmak

[isim]

• Antalya iline bağlı ilçelerden biri

• Burdur iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

[halk ağzında]

• Gübre, tezek

• Deride kalınlaşmış kir tabakası

• Başta olan kepek

Ata Sözleri ve Deyimler

• kemre bağlamak

[isim]

[halk ağzında]

• Samanlık, odunluk, hayvan yemi deposu veya ahır

[sıfat]

• Cimri