[isim]

[denizcilik]

• Altı düz, küçük gezinti vapuru

  Ertuğrul yatına bir muş yaklaştı. O muştan redingotlu asker üniformalı birçok paşalar çıktılar. - Yahya Kemal Beyatlı

[isim]

• Türkiye'nin Doğu Anadolu Bölgesi'nde yer alan illerinden biri

[isim]

• Karşısındakine vurmak için özel olarak açılmış deliklerine parmakların geçirilmesi ile kullanılan demir parçası

• Kunduracıların, derileri vurarak inceltmek için kullandıkları metalden tokmak

• Parmağın biri bükülüp sivriltilerek vurulan yumruk

[isim]

• Sevindiren haber, sava, müjde, erim (II), beşaret

[isim]

• Muş ilinden olan kimse

[sıfat]

• Muştusu olan, müjdeli

[isim]

[bitki bilimi]

• Gülgillerden, 2-3 metre yüksekliğinde dikenli küçük bir ağaç (Mespilus germanica)

• Bu ağacın olgunlaşıp yumuşadıktan sonra yenilebilen, yuvarlak, mayhoş, buruk ve beş çekirdekli meyvesi, döngel, beşbıyık

Ata Sözleri ve Deyimler

• muşmula gibi

[isim]

• Muştalamak işi

[isim]

• Muşlu olma durumu

[isim]

• Muştucuya verilen armağan, müjdelik

[isim]

• Bir tarafına kauçuk veya yağlı boya sürülerek su geçirmeyecek duruma getirilen kalın bez

  Ameliyat masasının beyaz muşambası üzerine yatırdılar. - Nazım Hikmet

[sıfat]

• Bu bezden yapılan

  Arabacı, yaylının muşamba perdelerini bağladı. - Halide Edip Adıvar

• Su geçirmeyecek biçimde yapılmış yağmurluk

• Linolyum

Ata Sözleri ve Deyimler

• muşamba gibi

[-i]

• Muşta ile vurmak

[isim]

• Muştulamak işi

[-e]

[-i]

• Sevinilecek bir iş, olay vb.nin olduğunu birine haber vermek, müjdelemek

  Bütün falcılar bize geleceğimizdeki mutluluğu muştularlar. - Melih Cevdet Anday

[isim]

• Muştulanmak işi, müjdelenme

[isim]

• Muştu getiren kimse, savacı, müjdeci

  Ona göre çocuklar sadece savaşa sürülecek erlerin bir muştucusudur. - Salâh Birsel