[isim]

[halk ağzında]

• İlaç, merhem

Ata Sözleri ve Deyimler

• eme seme yaramamak
• eme yaramak

[isim]

• İşaret

• Alamet

• Türk alfabesinin on altıncı harfinin adı, okunuşu

[isim]

• Koyun, kuzu vb. hayvanların çıkardığı ses

  Kara koyun kuzular kuzulamaz / Me deme - Fazıl Hüsnü Dağlarca

[isim]

[müzik]

• Gam dizisinde re ile fa arasındaki ses ve bu sesi gösteren nota işareti

• Türk alfabesinin dördüncü harfinin adı, okunuşu

[isim]

• Herhangi bir durumun, cismin veya alanın sınırları arasında bulunan bir yer, dâhil, dış karşıtı

  Deniz gecenin içinde, gece denizin içindedir. - Çetin Altan

• Oyuk şeylerin boşluğu

• Cisimlerin yüzeyleri arasında kalan her nokta

  Tahtanın içi çürümüş.

• Nesnelerin veya kimselerin arasında bulunan nesne veya kimse, ara

• Ten ile dış giysiler arası

  Boynumda kalın yün atkı, içimde çift kat fanila, gene de titriyorum. - Erhan Bener

• Kabuğu olan veya dışı kabuk durumunda bulunan yiyeceklerde kabuğun sardığı bölüm

  Ekmek içi. Ceviz içi.

• Pirinç, soğan ve baharatla hazırlanan, dolmalarda kullanılan karışım

• Mide, bağırsak, karın

  İçi bulanmak. İçi sürmek.

• Akıl, gönül, irade gibi insanın manevi varlığını oluşturan şeylerden herhangi biri

  İçimizdeki sevinçleri, kederleri paylaşacak insan nerede? - Sait Faik Abasıyanık

• Bir ülke, şehir, topluluk vb.nde olan veya yapılan

  Yurt içi ulaşım. Şehir içi haberleşme. Aile içi ilişkiler.

• Değişik yemeklerde kullanılmak üzere et ile sebzelerin ince kıyımının karıştırılması ve yoğrulmasıyla meydana getirilen karışım

[sıfat]

• Somut kavramlarda iki veya ikiden çok şeyde merkeze daha yakın olan

  İç kapının perdesi yanlara doğru açıldı. - Peyami Safa

[sıfat]

• İnsanın manevi varlığıyla ilgili olan

  İç dünyamız.

[mecaz]

• Muhteva

Ata Sözleri ve Deyimler

• iç (veya içini) dökmek
• iç açmak
• iç bağlamak
• iç çekmek
• iç etmek
• iç geçirmek
• iç gıcıklamak
• içi açılmak
• içi alaylı, dışı kalaylı
• içi almamak
• içi bayılmak
• içi beni yakar, dışı eli (veya seni) yakar
• içi boşalmak
• içi bulanmak
• içi burkulmak
• içi cız etmek
• içi çekmek
• içi daralmak
• içi dayanmamak
• içi dışı bir (olmak)
• içi dışına çıkmak
• içi erimek
• içi ezilmek
• içi ezim ezim ezilmek
• içi geçmek
• içi gitmek
• içi götürmemek
• içi hop etmek
• içi ısınmak
• içi içine geçmek
• içi içine sığmamak
• içi içini yemek
• içi kabul etmemek
• içi kağşamak
• içi kalkmak (veya kabarmak)
• içi kan ağlamak
• içi kapanmak
• içi kararmak
• içi kazınmak (veya kıyılmak)
• içinde duymak
• içinde kaybolmak
• içinden bir şeyler kopmak
• içinden çıkmak
• içinden geçirmek
• içinden geçmek
• içinden gelmek
• içinden gülmek
• içinden kan gitmek
• içinden konuşmak
• içinden okumak
• içinden olmak
• içinden yanmak
• içinde yüzmek
• içine almak
• içine ateş atmak
• içine ateş düşmek
• içine atmak
• içine baygınlıklar çökmek
• içine çekilmek (veya kapanmak)
• içine çekmek
• içine daralma gelmek
• içine dert olmak
• içine doğmak
• içine dokunmak
• içine etmek (veya sıçmak)
• içine fenalık gelmek (veya basmak)
• içine hüzün çökmek
• içine işlemek
• içine kurt düşmek
• içine kuşku çökmek
• içine oturmak
• içine sinmek
• içine sokacağı gelmek
• içine su serpilmek
• içine tükürmek
• içini açmak
• içini bayıltmak (veya kıymak)
• içini boşaltmak
• içini burkmak
• içini çekmek
• içini çürütmek
• içini dondurmak
• içini ezmek
• içini ısıtmak
• içini karartmak
• içini kemirmek
• içini kurt yemek (veya kemirmek)
• içinin ateşi küllenmek
• içinin yağı erimek
• içini okumak
• içini parçalamak (veya parça parça etmek)
• içini sarmak
• içini sıkmak
• içini sızlatmak
• içini yakmak
• içini yemek
• içi paralanmak (veya parçalanmak)
• içi rahat etmek
• içi sıkılmak
• içi sızlamak
• içi sürmek
• içi titremek
• içi vık vık (veya fık fık veya pır pır) etmek
• içi yağ bağlamak
• içi yanmak
• iç tutmak

[isim]

• Bir şeyin geçtiği veya önce bulunduğu yerde bıraktığı belirti, nişan, alamet, emare

  Nihayet bir dönemeçte izlerin sahibini gördüm. - Sait Faik Abasıyanık

• Bir şeyin dokunmasıyla geride kalan belirti

  Yüzünde birtakım diş ve tırnak izleri vardı. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

• Bir olay veya bir durumdan geride kalan belirti, ipucu, emare

  Cinayet izleri.

• Bir olay, bir durum veya yaşayıştan geride kalan belirti, eser

  O çağ uygarlığından iz kalmadı.

[matematik]

• Bir düzlemin başka bir düzlemle veya bir doğru ile kesişmesinden doğan ara kesit

Ata Sözleri ve Deyimler

• iz bırakmak
• izi belirsiz olmak
• izinden yürümek
• izine basmak
• izine dönmek
• izine düşmek
• izine uymak
• izini düşürmek
• izini kaybetmek
• izi silinmek
• iz sürmek

• Türk alfabesinin yirmi dokuzuncu harfinin adı, okunuşu

[isim]

• İplik

  Tavandan ip yumakları, urganlar, gemici fenerleri sarkardı. - Necati Cumalı

[mecaz]

• Asarak öldürme cezası

Ata Sözleri ve Deyimler

• ip atlamak
• ipe çekmek
• ipe dizmek
• ipe gelesice
• ipe gitmek
• ipe sapa gelmemek
• ipe un sermek
• ipi (birinin) eline geçmek
• ipi çözmek
• ipi kırmak
• ipi koparmak
• ip inceldiği yerden kopar
• ipini çekmek
• ipini kırmak
• ipini koparmak
• ipin ucunu kaçırmak
• ipi sapı yok
• ipiyle kuyuya inilmez
• ip koptuğu yerden bağlanır
• iple çekmek
• ipleri birinin elinde olmak
• ip takmak
• ipten almak
• ipten kazıktan kurtulmuş
• ipten kuşak kuşanmak

• Türk alfabesinin yirminci harfinin adı, okunuşu

[isim]

• Genellikle uzun bir nesnenin incelerek biten son ve sivri noktası

  Bu resmin iki gözü bir makasın ucu ile oyulmuştu. - Aka Gündüz

• Bir şeyin baş veya son noktası

• Bir şeyin kenarı

  Kırk kişilik bir masanın bir ucunda, üç kişiyiz. - Refik Halit Karay

• Dış kenar, periferi

• Bir uzaklığın son noktası

  İstikbal, bu yolun ucundan bir güneş gibi doğuyor. - Falih Rıfkı Atay

• Bir şeyin başı, tepesi

• Kurşun kalemlerde yazmayı sağlayan kömürden yapılan madde

[sıfat]

• Bir şeye gereğinden çok fazla bağlanan, önem veren, ekstrem

[tarih]

• Türk devletlerinde genellikle sınır boylarındaki eyalet ve sancak

Ata Sözleri ve Deyimler

• ucu (herhangi birine) dokunmak
• ucu bucağı olmamak (veya görünmemek)
• ucu bucağı yok (veya kayıp)
• ucunda (bir şey) bulunmak
• ucundan tutmak
• ucunu bulmak
• ucunu kaçırmak
• ucu ortası belli olmamak
• uç vermek

[sıfat]

• İyi, güzel

• İşe yatkın, becerikli, mahir

[zarf]

• Masallarda az gittik uz gittik, dere tepe düz gittik tekerlemesinde `uzak` anlamında kullanılan bir söz

[isim]

[bitki bilimi]

• Buğdaygillerden, bahçelerin, yol kenarlarının ve parkların yeşillendirilmesinde yararlanılan çok yıllık bitki (Lolium)

• Yeşilliği bol olan yer

  Her fâni güneşten, çimden nasibini alıyor. - Yusuf Ziya Ortaç

[isim]

• Süngü gibi yalnız batırılarak yaralamaya yarayan, kısa, düz ve ensiz kılıç

[isim]

• Saçın küçük tutamlar biçiminde değişik renklerde boyanmış durumu

[isim]

[eskimiş]

• Bir kimseyi kötüleme, yerme, yergi