[isim]

• Arap alfabesinin yirmi dördüncü harfinin adı

[eskimiş]

• Biten bir yazının altına konulan işaret

Ata Sözleri ve Deyimler

• mim koymak (veya yapıştırmak)

[isim]

[tiyatro]

• Eski Yunan ve Roma'da yaşamı, töreleri taklit amacı güden komedi türü

• Bir oyuncunun herhangi bir davranış veya duyguyu yüz ve vücut hareketleriyle anlattığı oyun türü

• Bu türü gerçekleştiren sanatçı

[isim]

• Yapıların planını hazırlayıp bunların gerçekleşmesini sağlayan kimse

  Binanın mimarını da bulsanız bu sualinize cevap vermez. - Halit Fahri Ozansoy

[isim]

• Yüz, el, kol hareketleriyle düşünceyi anlatma sanatı

  Bütün rolleri şahısların sesleri, tavırları, mimikleriyle tek başına oynamıştı. - Yusuf Ziya Ortaç

• Duyguları, düşünceleri belirtecek biçimde yüzde beliren kımıldanışlar, hareketler

  Bu özelliği anıldığında hanımlar tiksinti ve korku mimikleri yaparlardı. - Haldun Taner

[sıfat]

• Genellikle davranışlarından kuşku duyulan, kötü olarak bilinen, mimlenmiş

[isim]

• Mimarlık

  Mimaride cılız eserler vücuda geliyordu. - Burhan Felek

• Yapı

[sıfat]

• Mimarlıkla ilgili, mimarlığa ilişkin

[isim]

• Mimlemek işi

[isim]

• Mimar olma durumu, mimarın işi ve mesleği

  Babasının mimarlık bürosunda çalışıyordu evlendiğinden beri. - İnci Aral

• Belirli ölçü ve kurallara göre yapılar yapma sanatı, mimari

[-i]

• Birini, hoşa gitmeyen veya iyi olmayan bir davranışı dolayısıyla hakkında iyi düşünülmeyenler arasına koymak

  Kışkırtıcıları, elebaşıları mimleyelim, sonra tek tek haklarından geliriz, dedi. - Necati Cumalı

[isim]

• Mimlenmek işi

[nesnesiz]

• Mimleme işine konu olmak

[isim]

[bitki bilimi]

• Baklagillerden, çiçekleri sarı, bazı türleri beyaz veya menekşe renginde, yaprakları akasya yaprağına benzeyen bir süs bitkisi, gümüşi akasya (Mimosa)

  Fakat Emma, uzakta ilk mimozaların arasında tropikal bir lacivertlikle uzanan denize dalmıştı. - Ahmet Hamdi Tanpınar

[sıfat]

• Mimarlığa uygun olarak yapılmayan (kaba yapı)

  Bu mimarisiz, çirkin fakat heybetli barbar bina... - Sait Faik Abasıyanık

[isim]

[tarih]

• Osmanlı sarayında, resmî yapıların onarım ve yapım işleriyle uğraşan mimarların başı